Arayan polisti. Tahmin ettiğim gibi. Ben her zaman ki gibi sustum. Ne diyeceğini merak ediyordum. Polis durumu bildirip telefonu kapattı. Duyduklarıma inanamıyordum. Artık bir ailem yoktu. Bir kâbusun içindeydim sanki. Olanları öğrenen yakınlarımız, komşular, herkes bizim evdeydi. Birkaç gün önce gülüp oynadığım bu ev, artık cenaze evi olmuştu.
