tüm evren dağılmış da bir ben kalmışım arkada bir de senin verdiğin kağıt parçası. kağıtta ne yazıyor bilmiyorum çünkü okuyacak kadar cesur olamadım. neredesin bilmiyorum, şu dağınık satırlarımda bulmaya çalışıyorum seni her gece yarısı ama gelmiyorsun. belki de unutmuştur, diyorum gelmeyi. ama hiç mi gelmez insanın aklına, verdiği sözler? ben olsam çıkmasına izin vermezdim aklımdan. ne bileyim bir not tutuştururdum uçup giden dakikalara. ama unuttuysan bile sorun değil biliyor musun? ben beklerim. tüm yıldızlar toz olup yeryüzüne düşünceye kadar beklerim ve sonra da onları kavanoza doldurur, seni aramaya çıkarım gezegenlerin her birinde. ömrüm yettiğince dolaşırım. hayatımın sonuna kadar tek amacım senden bir parça bulmak olur. fazlasında gözüm yok ama bilirsin, ben çok üşürüm.
kıştan önce gel.
