Losing smile(: (បាត់បង់ស្នាមញញឹម)(Ss1)[Complete✅ ]

ភាគទី17: អារម្មណ៍ ហួងហែង

     

      បន្ទាប់ពីការប្រជុំរួចរាល់ហើយថេហ្យុងក៏ត្រូវចេញមកជួបដៃគូសហការគ្រឿងសង្ហារឹមជាមួយនិងជេយ៍វ៉ុន គម្រោងរបស់រាងតូចប្រជុំអនុម័ត្តរួចហើើយនៅតែកម្មង់គ្រឿងសង្ហារឹមរួចអោយបុគ្គលិករៀបចំនៅក្នុងបុរីតាម
កម្រោងដែលថេហ្យុងធ្វើគឺវាជិតបញ្ចប់កាងារហើយ

ពួកគេបានណាត់គ្នានៅហ៊ាងអាហារក្នុងផ្សរទំនើបមួយកន្លែង

"សហកាណ៍រីករាយលោកជេយ៍ ឌីហ្សាញន័ររបស់លោកពិតជាមានស្នាដៃល្អមែន"ប្រធានគ្រឿងសង្ហារឹម

"បាទអគុណលោក"ថេហ្យុង

"អគុណសហកាណ៍រីករាយ"ជេយ៍វ៉ុន

"បាទលោក បើចឹងខ្ញុំលាសិនហើយ "ប្រធានគ្រឿងសង្ហារឹម

"បាទសំុអញ្ជើញ"ជេយ៍វ៉ុនញញឹមដាក់ប្រធានគ្រឿងគ្រឿងសង្ហារឹមបន្តិចរួចក៏ប៊ែរមកវិញឃើញរាងតូចកំពុងឈតែធីងធោងចង់ដួលបន្លប់ជេយ៍ក៏ប្រញាប់ទៅទ្រភ្លាម

"ថេយ៍ ! យ៉ាងមិចហើយកើតអីមែនទេ"ជេយ៍វ៉ុន
ក្រសោបចង្កេះរាងតូចហើយផ្ដេកក្បាលថេហ្យុងនិងស្មាររបស់នាយ

"ហឹម បង ជេយ៍ ខ្ញុំមិនអីទេ"ដោយសារតែក្ដៅខ្លួនយប់មិញពេញមួយយប់ទើបវិលមុខបែបនេះ

"មិនអីយ៉ាងមិចបងឃើញថេយ៍ស្លេកស្លាំងតាំងពីព្រឹកមិញ"ជេយ៍វ៉ុននិយាយស្របពេលដៃឈ្លីក្បាល
ថេហ្យុងថ្នមៗ

"ខ្ញុំគ្រាន់តែមិនស្រួលខ្លួនបន្តិច"ថេហ្យុង

"បើចឹងបងជូនទៅផ្ទះ ទៅសម្រាក"និយាយរួចក៏បីថេហ្យុងដើរចេញពីហាងសំដៅទៅឡានសំណាងដែលគេណាត់នៅជាន់ខាងក្រោមផ្សាទំនើបទើបមិនសូវពិបាក ជេយ៍ស្ទុះបីភ្លាមទោះថេហ្យុងចង់ឃាតក៏មិនទាន់ដែរ

#Home

ឡានរបស់កម្លោះជេយ៍ក៏ឈប់នៅខាងមុខផ្ទះរបស់់ជុងហ្គុក ថេហ្យុងពេលដែលអង្គុយក្នុងឡានបែបនេះធ្វើអោយគេរៀងគ្រាន់បើបន្តិច ជេយ៍វ៉ុនបានដោះខ្សែរក្រវ៉ាត់អោយរាងតូចបើគេមើលមោរគឺដូចជាថើបគ្នាយ៉ាង
ចឹងនាយបម្រុងនិងបីទៀតតែថេហ្យុងបដិសេដ

ក្រលែកមកមើលនាយក្រាសដែលកំពុងតែអង្គុយទាំងមាុំក្រហមមុខនៅបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវអង្គុយសម្លឹងមើលទៅឡាននៅខាងមុខផ្ទះដែលបង្ហាញតាមកញ្ជក់បង្អួច បន្ទាប់ពីគិតព្រឹកមិញរួចគេស្រាប់តែបារម្មណ៍ចំពោះរាងតូចយ៉ាងខ្លាំង ដល់ថ្នាក់អោយលុយហេម៉ាទៅsoppingជាមួយមិត្តបាត់ រួចហើយនាយក៏បានទៅផ្សាទំនើបដើម្បីទិញអីអោយរាងតូចគ្រាន់តែចូលភ្លាមក៏បានឃើញ អាម្នាក់នោះអោបចង្កេះ ថេហ្យុងផ្អែកក្បាលនិងស្មាធ្វើអោយនាយខឹងឡើងញ័រសាច់ប៉ុណ្ណឹងនៅមិនគ្រប់ឈ្លៀតជូនមកថើបគ្នានៅមុខផ្ទះទៀតទៅធ្វើការរាល់ថ្ងៃបែបនេះមែនទេចំជាគ្មានកេរ្ត៍ខ្មាសមែន