Die nacht

Veilig?

POV Amy
Daar zaten we dan voor de televisie. met gemengde gevoelens zit ik naar mijn levende vader op tv te kijken en naar mijn lijk bleke broertje. mijn moeder zei dat we moesten blijven zitten omdat er misschien na schokken kunnen komen. we blijven doodstil naar de televisie kijken, ze melden dat de aardbevingen klaar waren en er ook geen na schokken meer zouden komen. en toch zei mijn moeder dat we moesten blijven zitten.
Gewoon voor de zekerheid, totdat we een sirenes aan hoorden komen. het harde geluid ging het ene oor in en het andere weer uit, omdat ik diep in gedachten was over waar papa nu zou zijn. de sirenes stopten en ik hoerde een deur dicht klappen ik hoor de 2 mannen stemmen "bedank he" "geen punt ik moest hier toch langs rijden"
""Doei""
Maar die stem herkende ik uit duizenden. het was echt mijn vader! We rennen allemaal tussen alle bakstenen en ander puin door, we bespringen mijn vader hij was van top tot teen bedekt was met kinderen. mijn vader kon zijn jas nog niet uitdoen of mijn moeder zegt "kom, gauw moeten weg.
Mijn vader zag mijn overleden broertje en keek mijn moeder aan. hij pakte hem over en drukte hem tegen zich aan. ik vond het verschrikkelijk mijn familie zo te zien.
En dit is niet zo'n
"ach ja, kan gebeuren" moment. nee ik moest iets doen.
KOM MEE!! We gaan naar het vliegveld. We kunnen regelen of we mee mogen met een vlucht naar Nederland.
Lieverd dat kan niet zei mijn moeder.
Proberen kan toch altijd en misschien is het daar wel veilig.
Oke zei mijn moeder met een angstig en toch hoopvol gezicht.