RUH ÖKÜZÜM

RÖ -2-

GALERİ -LARA- (Chrissy Costanza)

Şaşırmamıştım açıkçası, ondan beklerdim.Yüzüme dehşetle bakıyordu.Gözlerinden pişman olduğunu anlamak zor değildi ama, umrumda değildi bu saatten sonra. Ne attığı azda olsa içimi paramparça eden bakışları, nede yaptığı bu haraket. Umrumda değildi. Artık yoktu Berkay ve Yaren. Sildim tek bi hareketle. En doğrusu buydu. 

"Hira(!) Benden kaçamazsın ! Hiçbir şey görüldüğü gibi değil ! Yarene değil, sana aşığım. Yaren pat diye yapıştı dudağıma. Bende refleks olarak karşılık verdim. Anla be-.." cümlesini bitirmeden suratına geçirdim tokadı. Yaklaşık 1 dakika sağa dönük kaldı suratı.

-Helal kız kıpkırmızı oldu osmanlı tokadı gibi püpü maşallapğh aslanım benim 

İç sesim ilk defa kendi kendime iyi hissettirecek bir şey söylüyordu. Kimin iç sesi be. Kendime geldiğimde Berkayın suratıma daha iğrenç baktığıni gördüm. 'Ne bakıyon lan göt' demek geldi içimden, ama tabi bende o göt nerde ? Bileğimi hızlıca çekip yürümeye başladım. Ardından o lacivertin en sevdiğim tonundaki araba yanıma yanaştı. Göz ucuyla baktığımda Berkayın hala beni izlediğini farkettim ama hiç oralı olmadım. "İstikamet nereye hanfendi?" 

-Kardeşim senin hanfendi dediğin yaratık 3 tabak mantı yiyor neyin hanfendiliğinden bahsediyoruz? 

İç sesim harbi haklıydı ama hoşuma gitmişti. Dünkü yaptığım götlükten sonra hele. Daha bi tuhaftı nedense. "Okula tabi nereye olucak?" 

"Eğer şu adı tuhaf olan kırtasiyenin yanındaki okulu kastediyorsan, atla." Vay amına koyayım, çocukla daha tanışmıyoruz bile ve bu, bune lan? 

Başta kabul etmek istemedim. Ama göz ucuyla baktığımda arkama Berkayın bizi izlediğini gördüm ve sırf canını yakmak için kabul ettim ve atladım arabaya. 

Okula varana kadar konuşmadık Ceyhunla. Hoş, zaten ne konuşabilirdik ki? Yalnız dikkatimi çeken tek bir şey vardı ki, ikide bir bana bakıp durdu. Bi an 'Yüzümde bir şey mi var acaba?' diye düşünmedim değil yani. 

Sınıfıma doğru çıkmaya başladım merdivenlerden. Bizim sınıftan içeri girdiğimde o harkulade ekibimin müthiş hareketlerine baktım. Görkemin bacaklarından tutan bir Anıl, omuzlarından tutup kaldıran bir Lara vardı karşımda. Şaşırmamıştım. Görkem "Lan indirin amınakoyim yeter! Lan! Anıl neremi tutuyosun sen amk! Lara bunun teneffüsüde var güzelim. Lan indirsenize!" diye bağırıyordu sınıfta. Herkes onları izliyordu ama gülen bitek kendileriydi. Tabi arkadan Anılı kesen Badeyi unutmamak gerek. Bizimkiler dışında bir tek o gülüyordu. Asena ise en arka köşeye geçmiş dışarıyı seyrediyordu. Ortamdan baya uzaktı yani. Bizimkiler geldiğimi farketmiş olucak ki, Lara Görkemi yere atıp koştu bana ve sarıldı hemen. Onun olanlardan haberi yoktu. Ne kadar azar yiyeceğimi bilsemde ona geç anlattığım için, çekinmedim ve çantamı yerime fırlatıp Larayı kolundan tuttum. Aşağı inip bankların birine geçtik.  Zilin çalmasına 10 dakika vardı. Hiç üşenmedim ve tek solukta anlattım ona her şeyi. Konuşmam bittiğinde Laraya baktım ve bana 'Ne diyosun sen amk?' bakışı attı. Anlamamıştı. Tane tane tekrardan anlattım. Bu sefer yaptığı bakış iğrençti. Şaşırmıştı. Beklemiyordu herhalde Yarenden böyle bir şeyi. Ayağa kalktı ve Bağırmaya başladı hemen. Biraz yüksek bi tonda. 

"Bu nasıl bi kahpeliktir ulan? Nasıl, nasıl bi kaşarlıktır bu? Ya Berkay? Berkaydan zaten beklerdim. Karaktersiz. İnşallah tek boynuzlu gökkuşağı atı gelirde siker onu. Rengarenk sıçar sonra. Yareninde amına koyayım. Allahın şempazesi! Gö-.." derken okulun bahçesine çoktan girmiş, ve en başından beri bizi dinlemiş olduğunu farkettiğimiz Yaren bakıyordu bize. Bir bana bir Laraya. İşte şimdi başlıyoruz..