Draken: Mikey son 5 yıldır doğru düzgün dışarı çıkmadın çık bir hava al kendine gel
Emma: Draken haklı Mikey dışarı çık bir şey yapmasanda en azından için açılır kafanı dağıtırsın
Mikey: gerek yok ben böyle iyiyim.
Izana: lan kaldır o götünü çık bir gez gel amk salağı
Mikey: iyi be çıkıyorum yeter ki susun...
-Yazarın ağzından-
Manjiro arkadaşının ve kardeşlerinin yoğun istekleri üzerine dışarıya çıkmıştı ve sokaklarda boş boş geziniyordu yapıcak hiç bir şey yoktu çünkü yanında sevdiği çocuk yoktu Hanagaki olmadan hayat ilerlemiyordu zaman durmuş gibiydi Manjiro 5 yıl geçmesine rağmen olanlar sanki daha dün gibi geliyordu...
Manjiro bunları düşünürken ona biri çarptı arkasını döndüğünde siyah saçlı mavi gözlü bir kız karşısında duruyordu Manjiro'nun tahminlerine göre 10 yaşından küçüktü kıza çok benzeyen bir oğlan hemen yanlarına koştu ve kızın kafasından tutup öne eğilmesini sağladı ardından da özür dilemeye başladı
(E)???: Çok özür dileriz kız kardeşim önüne bakmıyordu lütfen bu aptallığımızı bağışlayın efendim...
(K)???: hah
Mikey: sorun değil...
(K)???: Kota ne saçmalıyorsun insanlık hali sadece çarptım.
Kota: kapa çeneni kyoko bir yanlışın olduğunda özür dilemelisin papam hep öyle der ben papamın bize (💭gerçi sen pek dinlememişsin ama) dediklerini uyguluyorum.
Kyoko: iyi be...
"Kyoko öne eğilip Mikey den özür diledi ve hemen dik bir pozisyona geçti"
Manjiro nedensizce daha yeni tanıştığı-ki buna tanışmak denirse- bu iki çocuğa kendini çok yakın hissetti ve onlarla vakit geçirmek istedi...öylede yapıcaktı bu sadece bir istek olmayacaktı kesinlikle bu isteğini gerçekleştirecekti her zaman da öyle olmuştu taki 5 yıl öncesine kadar...
Mikey: çocu-
Kota hemen söze atıldı
Kota: efendim sizin içinde bir sakıncası yoksa yaptığımız hatayı telafi etmek amaçlı size şurada ki kafeden bir şeyler ısmarlayabilir miyiz? Yanımızda yeterince para var papamız istediğimiz gibi harciyalım diye bize para vermişti de yalvarırım izin verin ki telafi edelim...
Manjiro buna hayır demezdi sonuçta onunda istediği buydu neredeyse...
Manjiro'nun onayıyla kafeye gittiler ve orada sohbet ettiler Manjiro oğlanın bir yetişkin gibi konuşmasına hayran kalmıştı heleki bu yaşta...
( Mikey'nin çocuklarla konuştuğu konulardan biri)
Manjiro çocuklara ailesini sordu evet çocuklar küçüktü ama papalarının geçmişi hakkında bir çok şey biliyorlardı yani neredeyse bir çok şey...
Bir anneleri olmadığını papalarında ki bir genetik bozukluk yüzünden hamile kaldığını ve bunun hakkında bir kaç şey...aslında bunu bir yabancıya söylemek çok yanlıştır fakat kyoko her zaman ki gibi ağzını tutamamıştı...
Aradan uzun bir zaman geçti ve çocuklar kalkmaları gerektiğini söylediler ne olur ne olmaz papalarını endişelendiremezlerdi...
Manjiro çocukları evlerine bırakmak konusunda ısrar etti çocuklar başta kabul etmeselerde sonradan kabul ettiler ve birlikte eve doğru yürümeye başladılar bir süre sonra evin kapısına vardılar ve kapıya tıkladılar
Kota: Teşekkür ederiz Mikey-san...
Mikey: bir şey değil Kota-kun
Bu kısa konuşmanın ardından tanıdık bir ses geldi
Geliyorum
Bu kelimeden hemen sonra kapı açıldı ve Manjiro'nun gözleri fal taşı gibi açıldı
Mikey: Takemichi...
Takemichi: Mikey-kun...
_____________________________________
__________________________
Mantığınızı aşan kısımlar olduysa özür dilerim...
Son zamanlarda Wattpade çok giremiyordum bunun sebebi ise okuduğum bazı kitaplarda hoşuma gitmeyen ve bana göre ciddi anlamda rahatsız edici olan taciz, tecavüz gibi olaylar...
Bunlardan dolayı biraz moralim bozuktu kitap okuyasım gelmiyordu sağolsun arkadaşımla bu konuya bir çözüm bulduk... hayatsizme onun da güzel kitapları var isterseniz onun kitaplarına da göz atabilirsiniz...
Yazım yanlışlarım varsa şimdiden özür dilerim kusura bakmayın...
Biliyorum saçma bir bölümdü...ama aklıma doğru düzgün bir şey gelmiyor...
Bir sonraki bölümde görüşmek üzere
Bay bay <3
