aunty'mg
မနက်ခင်းပြတင်းပေါက်ကနေရောင်ခြည်ကြောင့်လူးလိမ့်စွာထလာရသည်။ နာရီကိုကြည့်မိတော့ နေဖင်ထိုးနေလေပီ ကျောင်းသွားရမယ်ကြောင့် ရေမိုးချိုးဖိုးထကာပြင်ဆင်တော့သည်။မောင့်နမယ်က မိုးမခမောင် မိန်းခလေးမဆန်သည့်မောင့်ကို လူတိုင်းက မောင်လို့ခေါ်ကြသည်။
ရေမိုးချိုးအောက်ထပ်ဆက်းလာတော့ မောင့်အမေမှ မောင်ရေကျောင်းသွားရမယ်မလား အိပ်ယာထနောက်ကျလိုက်တာမောင်ရယ် မင်းဟာ ခုအထက်တန်းရောက်ပီ ခုထိခလေးဆန်နေတုန်း အမေလာမနှိုးရင်ဘာ်တော့မှစောစောမထဘူး ဒါဟာမောင့်အတွတ်နေ့စဥ်နားထောင်ရသော ဆုံးမစကားတေပေ မောင်တော့ရိုးနေလေပီ မောင်လဲ အမေရယ် အခုသွားလဲမှီပါတယ် တကယ်ဘဲသမီးလေးတယောက်ဘဲရှိလို့ဘဲဆူနေလိုက်တာ မနက်စာဘာလုပ်စားလဲ
မောင့်အမေ - အမလေး မယ်မင်းကြီးမလေးကြိုက်တဲ့ ကြက်ဥကာချက်လေးရယ် ပေါင်မုန့်ယိုသုတ်လေးရယ် နောက်တော့နို့လေးတခွက်နဲ့ ဟောဒီ့ကရှင့်အမေကလုပ်ထားပါတယ်ရှင် လာမြိုပါ
မောင် - ဟီး"အမေကလဲ
စားသောက်ပီးသောအခါ မောင်က အမေရေ မောင်ကျောင်းသွားတော့မယ် မုန့်ဖိုးပေးပါဦး
မောင့်အမေ- ရော့ ဒေါ်မိုးမခရေ စက်ဘီးလဲ သေချာနင်းသွားဦး ကျောင်းကိုလဲ သေချာ ရောက်အောင်သွားဦးနော်ညဥ်းအကြောင်းကျမ မသိရင်ခက်မယ်
မောင်- အမေကလဲ မောင်ကလိမ္မာပါတယ်နော်
မောင့်အမေ- ဟုတ်ပါပီရှင် သွားပါ"
မောင်လဲ မနက်စာစားပီးအိမ်ကစက်ဘီးလေးကိုဖြေးညှင်းစွာစီးရင်းကျောင်းကိုလာခဲ့သည် လမ်းအကွေ့တခုမှ မထင်မှတ်ဘဲ ကားတစီးနဲ့ ဝင်တိုက်မိခါ မောင့်စက်ဘီးလေးလဲကျသွားသည်။ ကားထဲက အမျိုးသမီးကလဲ ကားပေါ်မှားဆင်းကာ ဒီမှာခလေးမ မင်းကားတစီးလုံးလာတာ မမြင်ဘူးလား သေချင်နေတာလား ငယ်ငယ်ရွယ်ရွယ်နဲ့ မောင်လဲ ကြောင်အမ်းအမ်းဖြင့် ဒီမှာ အဒေါ်ရီးခဗျားကလဲဝင်တိုက်သေးတယ် ခဗျားကဘဲပြောရတယ်ရှိသေးတယ် အသက်အရွယ်နဲ့မှမလိုက် နောက်တော့ ကျမနမယ် မိုးမခမောင် ခလေးမမဟုတ်ဘူးရှင့်
အို မင်းဟာမင်း မိုးမခမောင် ဖစ်ဖစ် မြေခမမောင် ဖစ်ဖစ် တို့အရေးကြီးကိစရှိတယ် ဒို့ဘက်ကရော်ကြေး ဘလောက်ပေးရမလဲပြော နောက်တော့တို့နမယ်က မေနှိုင်းယှဥ်
မောင်- ခဗျားငွေစကားပြောရအောင် ကျမကိုဘာမှတ်နေလဲ အခုတိုက်တာ ခဗျားအမှားဆိုတာလူတိုင်းသိတယ် မောင့်ကိုမတောင်းပန်ရင် မောင်လုံးဝဖယ်ပေးမှာမဟုတ်ဘူး မောင့်ကိုဘာမှတ်နေလဲ
မေ- အမလေးစွာလ်ုက်တာနော် ခလေးမက ကျမက လူကြီးမို့ကျမကဘဲ လျော့ပေးလိုက်ပါ့မယ် တောင်းပန်ပါတယ်ခလေးမရှင့် ကျမကိုခွင့်ပြုပါဦးရှင့် ကျမသွားလို့ရပီလားရှင့် ဟုခတ်ရွဲ့ရွဲ့လေးပြောလ်ုက်သည် စိတ်ထဲကတော့ တော်တော်စွာပီးချစ်ဖို့ခလေးမဘဲလို့မှတ်လိုက်သည်။
မောင် - ရပါတယ် မောင်လဲ ကျောင်းနောက်ကျတော့ မယ် သွားတော့မယ်ဟုဆိုကာ လဲကျနေသော စက်ဘီးလေးအား ကောက်ဆွဲကာ ကျောင်းသို့ထွတ်လာခဲ့သည်။
ကျောင်းရောက်တော့ မောင့်ရဲ့နှစ်ယောက်မရှိတဲ့သငယ်ချင်းလေး သွန်းသစ္စာ ကစောင့်နေလေရဲ့
သွန်း- မောင်ရယ်နောက်ကျလိုက်တာကျောင်းခေါင်းလောင်းတောင်ထိုးနေပီ နင်အိပ်ယာထနောက်ကျတာမလားကပျင်းမ ညကျမအိပ်ဘဲ အလေလိုက်နေတာမလား
မောင် -ဟဲ့ သွန်းမ ရယ် ဖြေးဖြေားပြောပါဟ လမ်းမှာ အန်တီကြီးတယောက်နဲ့ရန်ဖစ်နေလို့ပါဟ သူကငါ့ကိုကားနဲ့ဝင်တိုက်ပီး ငါ့ကိုကောသွားသေးတယ်ဟ တကယ်စွာတဲ့ အဒေါ်ရီး ဒါမဲ့တကယ်လဲလှတယ် bodyက တောင့်ဖြောင့်နေရော ကြွေချင်းစရာရီး
သွန်း- အမလေးနှာဘူးမရေ နင်ကကားတိုက်ခံလာရတာတောင် နှာဗူးထနိုင်သေးတယ် လာကျောင်းသွားတတ်မယ်
မောင်တို့ ကျောင်းအစတတ်တဲ့နေ့မ်ု့ဆရာမတေကစာသိပ်မသင်ပေ ဒီလိုနဲ့ အိမ်ပြန်လာခဲ့သည်
မောင့်အမေ- မောင် ကျောင်းစတတ်တဲ့နေ့အဆင်ပြေရဲ့လားရှင့်အဖေ ကျမယောက်ျားက နောက်လအတွင်းမြန်မာပြည် ပြန်လာပါမယ်တဲ့ရှင်ရေ
မောင် - အဖေက ပြန်လာတော့မှာလား ရေးးးမောင်မှာထားတာတေ ပါလာတော့မယ်ကွ ကျောင်းမှာလဲအဆင်ပြေခဲ့ပါတယ်အမေနဲ့ မောင်သွားနားတော့မယ်နော် နည်းနည်းပင်ပန်းလာလို့ လို့ပြောပီး မောင့်အခန်းလေးထဲထင်လာခဲ့သည်။
မောင်- ဟူး ကျောင်းစတတ်တဲ့နေ့မို့ဘဲ ပင်ပန်းလိုက်တာကွာ ဆိုပီး ကုတင်ပေါ် လှဲချပစ်လိုက်သည် ရုတ်တရက် အတွေးထဲဘခပ်စွာစွာနဲ့အဒေါ်ရီးရဲ့ကိုမျက်လုံးထဲမြင်ယောင်လာမိသည်
မောင် - မေနှိုင်းယှဥ်တဲ့ လှလိုက်တဲ့ နမယ်လေးလူလေးကဘဲလှ နောက်ရေစက်ပါရင်ထက်တွေ့ချင်ပါသေးတယ် စွာတေးလန်အဒေါ်ရီးရေဟု စိတ်ထဲတွင်ရေရွက်ကာ အိပ်ဆက်ချင်းဆီသို့ဦးတည်လိုက်သည်။
