Ήμουν σπιτι μονη... ξαφνικά χτυπαει το κουδούνι και ποια να δω?!? Την Δέσποινα που είμαστε κολλητές από την πρώτη δημοτικού που είχα κρας από παντα. Είχα ξεχάσει ότι είχαμε πει να κάνουμε σλιποβερ αλλά πάλι καλά δεν το κατάλαβε. Καθώς περνούσε η ώρα και βαριομασταν σκέφτηκα κατι... Αποφάσισα να της πω να παίξουμε ένα παιχνίδι. "Δέσποινα" λέω "θες να παίξουμε ένα παιχνίδι;"Τη ρωτάω. Αυτή ξαφνιασμένη ρωτάει "δεν είμαστε λίγο μεγάλες για παιχνίδια" "ποτε δεν ξέρεις μπορεί να σου αρέσει" λέω κοιτώντας τα χείλια της. Εκείνη μου λέει "εντάξει τότε, αφού το λες εσύ" και έτσι πήρα το θάρρος να της πω να κατουρησουμε η μία στην άλλη για όσο περισσότερο μπορούμε. Φοβήθηκα τόσο πολύ μην αρνηθεί την πρόταση μέχρι που είπε "εντάξει, γιατί όχι;" Ενθουσιασμένη εγώ την πήρα από το χέρι και πήγαμε στο μπανιο, "ωχ ξέχασα κάτι" είπα και έτρεξα μέχρι την κουζίνα γρήγορα! Έφερα μαζί μου κάτι μπύρες "για να μας πιάσει" της είπα κλείνοντας το ματι. κλείνω την τάπα της μπανιέρας, καθόμαστε μέσα πίνοντας μπύρες περιμένοντας να μας έρθει κατουρημα. Καθως πίνουμε τις μπυρες την πλησίαζω. "Τι-τι κανεις;" Αναπνέει βαριά. Χωρις δεύτερη σκέψη πιέζω τα χείλη μου στα δικά της. Είναι τόσο ωραίο που δεν κρατιέμαι άλλο. Αρχίζω να κατουράω και κατουράει και αυτή. Επιτέλους η στιγμή που ονειρευόμουν τοσα χρόνια. Νόμιζα πως δεν θα της άρεσε, αλλά έκανα λάθος. Εγώ σε κάποια φάση σταμάτησα ενώ εκείνη συνέχιζε αδιάκοπα. Ένιωθα τόσο ωραία που δεν ήθελα να σταματήσει αυτό το συναίσθημα. Όταν τελειώσαμε το κατουρημα αρχίσαμε να γλύφουμε τα κατουρα από το πάτωμα. κάτι με έπιασε... την έπιασα απ τα μαλλιά και την έριξα στο πάτωμα, πάνω στα κατρουλια! αχχχ! Μόνο αυτό μας έκανε να τελειώσουμε.
