Aşk Ve İhanet

1.Bölüm:Küçük Emrah

Yazarlar;Bengisu&Zeynep
İyi okumalar.

Sabah sabah gözlerimi açtığımda beyaz atlı prensim yerine annemi görmem tam bir hayal kırıklığıydı.
"Eslin kızım hadi toparlan.Babanın işi sebebiyle Ankara'ya taşınıyoruz." dedi.Pekte umursamamıştım. Arkadaş çevrem olduğuna rağmen "işi düşenler"grubundakilerine mesaj dahi yazmayacaktım.Merak edin mümkünse canım arkadaşlarım.Üstümü giyinip,kulaklığımı aldıktan sonra yavaş yavaş yüriyerek bütün dikkatimi kulaklarımda olan kulaklığa verdim.Belkide Ankara'da biriyle tanışırım?
Düşüncesi bile sırıtmama yetmişti.Telefona tam tamına 2 saattir bakmıyordum.Ve 78 cevapsız arama?
Kontör gidiyor anacım.
Öflene pöflene geri aradım.
"Efendim anne?" dedim bıkkınlıkla
"Kızım,bugün taşınıyoruz." dedi
"Ne?Bu kadar çabuk mu?diye söylendim.
2,5 saat sonra;
Annemi kaç saattir ikna etmeye çalışıyorum,bilmiyorum.25 dakika dil döktükten sonra dakikayı saymadım.Anneme Küçük Emrah bakışlarıyla bakıyordum.Eğer bunu birşey almak için yapsaydım kesinlikle bu cips olurdu.
"Bavulların hazır öyle değil mi?" diye sordu annem.
"Hazırlamadım." diye mırıldandım.
"3 dakikan var çabuk hazır ol." dedi.
Arkasından yüksek sesle emredersiniz anneciğim diye söylendim.
Hazırlandıktan sonra annem "3 dakika 4 saniye olmuş." dedi.Yanağını öptüğümde "Affedildin seni küçük cadı" dedi.
Çoğu arkadaşıma attığım mesaj;
"Gençler ben gidiyorum."
O mesajı atarken bile ellerim titriyordu.
Çünkü ben böyle vedalara alışık değilimdir pek.Onlara dahada çok özlem duymamak için yeni bir hat almayı düşündüm bu düşümcemi annemle paylaştım annem kabul etti.Yukarı odama çıktım son kez odama baktım camı açıp Bursa'nın o güzel vazgeçilmez kokusunu içime çektim .Tam gözümden bir damla yaş akacakti ki o berbat korna sesi ve arkasından babamın sesini duydum
"Eslin hanım ve karıcım aşağı gelicek misiniz? Geç kalıyoruzda."
Annemle eşyalarımızı kontrol ederek evden çıktık babam bizi kızgın bir suratla bekliyordu. Babamın yanınağına bir öpücük kondurdum.Babam azda olsa yumuşadı ve ilk annemin sonrada benim kapımı açarak şöför koltuğuna geçtik.Her zamanki gibi ben kulaklığımı takıp yol boyunca müzik dinledim.Bir ara kendimden geçmiştim ama müziğin kuvvetli bas bölümü ile korkarak uyandım.Uyandığımda annem ve babam arabada yoktu.Tekrar beni bir korku aldı beni tam çığlık atacaktım ki kapıyı bir adam açtı iyice korktum ama korkum hemen geçti çünkü kapıyı açan babammış. Derin bir nefes aldım sonra annem bindi arabaya.Tabii babam hiç rahat dururmu alaycı bir ses tonuyla
"Korktun mu cadı?" Dedi
Tabii annemde hemen korumacı tavrıyla;
"Ömer'cim korkucak tabii o daha çok küçük " dedi
Ben hemen keskin bir bakışla
"Anne ben 18 yaşındayım."
Annem bana dikiz aynasından göz kırptı bu ne anlama geldiğini bilmiyordum.Ama anlamını 2dk sonra anladım.Annem kocaman poşeti şişirip bir anda patlattı .Arabada tek korkan kişi babamdı ve annemle dalga geçtik.Komikti aslında.1-2 saat sonra Ankara'ya vardık.Bursa kadar olmasada yinede idare edilebilirdik.Arabadan iner inmez filmlerde ki gibi koşarak YENİ evimiz kapısına doğru koştum tam kapıyı açıcaktım ki babam yüksek bir sesle
"Kızım bizim ev bu o değil.O ev komşumuz Nalan Hanımın evi."
Annem tabiiki de rahat durmadı alaycı bir tavırla
"Birde büyümüşmüş."dedi.
Bende hiç pas vermeden babamın yanına geçtim.Babam kapıyı açtığında kocaman bir salonlu ev bekliyordum .Ama karşıma çıkan ev hayal ettiğimin yanında bir hiçti.