just fucking leave me alone

Prolog

Czułam się strasznie zmęczona, spojrzałam na zegarek, była już pierwsza w nocy. Znowu grałam cały dzień w lige legend z moim najlepszym przyajcielem, Finnem i kolejny raz przegrywaliśmy, Finn się denerwował i narzekał na idiotów, którzy nie umieją grać, a ja śmiałam się z tego jak łatwo go zdenerwować.
Pomyślałam, że to będzie kolejna noc, którą spędzę na graniu. Ojciec i tak się mną nie interesuje więc nikomu to nie przeszkadza. No tak, kto by się spodziewał, że mój ojciec znowu wyszedł pijany z domu i niewiadomo kiedy wróci. Właśnie tak wygląda moja codzienność odkąd mama trzy lata temu popełniła samobójstwo. Tata kiedyś był inny, troszczył się o mnie i spędzał ze mną dużo czasu. Skłamałabym gdybym powiedziała, że już go nie kocham.

-Alyssa?-głos Finna wyrwał mnie z zamyślenia
-Hm?-odmruknełam wciąż lekko zamyślona
-Jesteś tu jeszcze czy już odpłynęłaś? Runda się jeszcze nie skończyła więc nie wykituj w tym momencie-powiedział swoim sarkastycznym tonem głosu na co ja się zaśmałam pod nosem.
Słyszałam jego głos który był skierowany w moja stronę, ale nie mogłam zrozumieć słów, ponieważ skupiłam się na czymś innym. Na hałasie, który był mi tak dobrze znany. Trzask drzwi, kroki, dźwięk upadania butelek na podłogę i dźwięk tłuczonego szkła. Słysząc to przez moje ciało przeszedł nieprzyjemny dreszcz. Wysłuchiwałam kroków. W końcu je usłyszałam te ciężkie kroki które stawały się coraz głośniejsze.
-Finn muszę kończyć, niedobrze mi, chyba coś mi zaszkodziło, zadzwonię później-nie zdążył nic odpowiedzieć, bo po moich słowach od razu się rozłączyłam, po czym jak poparzona wstałam z krzesła i przekręciłam klucz w drzwiach.
Po kilku sekundach słyszałam walenie w drzwi i krzyki oraz wyzwiska skierowane w moją stronę. Zamknięte na klucz drzwi nie uspokajały mnie, a mój strach wzrastał z każdą sekundą.
Minęło kilka minut zanim ojciec odszedł. Czułam łzy napływające do moich oczu, nawet nie próbowałam ich powstrzymać, po prostu zrezygnowana oparłam się plecami o drzwi, zjeżdżając na podłogę. Pogrążyłam się w płaczu. Po dłuższej chwili dalej nie umiałam się uspokoić więc wyjęłam żyletkę spod etui mojego telefonu, a chwile później poczułam zimno na mojej skórze i lekki ból, pozniej juz tylko patrzyłam jak krew splywa po mojej ręce. Przestałam płakać.