bir vampirin hayatı #rooike

siyah oda

Gözlerimin açılmak istemezken beynim açmam için beni zorluyordu tehlikede olduğumu hissediyordum ve bu his beni kendime getirmeyi başarmıştı. Gözlerim hafif aralık bir şekilde açılırken etraftaki Los ışık gözlerimi kirpistirmama neden olmuştu. Yavaş yavaş kendimi toparladigimda ise ellerimde ki zincirleri fark ettim bileğime sıkıca kenetlenmiş zincirlerden kurtulmak için hamle yaptım ama bu sadece bileklerimin kanamasına neden olmuştu. Dudaklarımdan hafif bir inleme çıkarken daha orda olduğunu yeni  fark ettiğim kapı açılmıştı gözlerim oraya sabitlenirken siyahlar içinde ve kapşonlu bir adam içeriye doğru ilerledi tam önümde durduğunda onun kim olduğunu anlamaya çalışıyordum. Uzun tırnaklı ellerini bana doğru uzattiginda onun insan olmadığını anlamıştım ve bu beni daha çok ürkütsede belli etmemeye çalışıyordum ellerini benden çekip kapsonuna. Doğru götürdü yavaşça yüzünü saklayan bez parçasını kafasından çıkardığında bunun karan olduğunu görmemle küçük bir şok geçirmiştim o ise sadece kırmızı dudaklarını aralamış bana bir şey söylemek ister gibi gözlerimin içine doğru bakıyordu
- lera kendine gelmene sevindim
Söylediği cümleyi algılamak ister gibi kaşlarımı çattım
- ne demek oluyor bu böyle beni neden zincirlerin sen hemen beni çöz karan
Tıslayarak söylediğim cümle onun hafifçe gülümsemesine neden olurken benim ise ona hayran olmama neden olmuştu ben ne diyordum böyle aklımı kaçırıyor olmalıydım
- sakin ol lera senin hayatını kurtardım farkında mısın acaba ?
İmayla sorduğu cümle beni kendime getirirken olanları hatırladım evet vampir olmanın pek kuralı yoktu ama kesinlikle çiğnenmesi yasak olan tek bir kural dışında kendinden olanı öldürmemek ve ben o kuralı çiğnemiş durumdaydım ben hafifçe gözlerimi kapattım ne yapmıştım ben bütün dertlerim yetmezmiş gibi bir de bu belayı başıma almıştım
- tamam bak çöz beni karan ve bunu kimseye söyleme
Karan bana doğru bir adım atıp dudaklarını hafifçe büzerek düşünür gibi yaptı.
- bir düşüniyim yok şuan çözmem tabi şartımı kabul edersen bu iki söylediğin kuralada uyarım bilirsin ben sözümü tutma karşılığında birşey isterim lera
- tamam şöyle neymiş şartın karan!
Sinirle söylediğim bu cümle  onu sadece eğlendirmekten başka bir işe yaramamıştı.
- benimle evlen lera bu sırda aramızda kalsın hatta üstünü kapatabilecek kadar güçlü bir üyeyim bunu biliyorsun.
Ben ise sadece ona baka kalmıştım ne demek onunla evlenmek canımdan olurdum daha iyi
-asla seninle evlenmem bunu nasıl dusunebilirsin canımdan olurum daha iyi
Karan kahkahalara boğulurken ben ise sinir küpüne dönmüştüm
- peki o zaman sana şöyle söyleyeyim lera sadece sen olmezsin hani şu koruduğun kız çocuğu varya vampir konseyinin yeni yemeği olur sadece senin değil o kızında onları öldürdüğünü söylerim üst düzey bir prense sence inanmazlar mi ?
- bunu yapamazsın
- emin misin çünkü unutma benim için insanların pek bir değeri yok lera
Hafifçe gözlerimden yaşlar akarken sesim cılız çıkmıştı
- onun bir suçu yok bunu sende biliyorsun karan
- işte sorunda bu ya sadece ikimiz biliyoruz ve emin ol acıma duygum yok lera
Hafifçe başımı eğdim ve kız çocuğunun suratı gözlerimin önüne geldi eğer benim yüzünden başına bişey gelirse ben bu vicdan azabı ile yasayamazdim. Ve eminim ki karan beni yaşatır ölümüme engel olurdu sadece ikimizin bildiği bu sır beni ona evet demek zorunda bırakmıştı
- tamam sadece ona bişey yapma
Hafifçe dudağı kivrilirken ellerimdeki zincirlerin yerle buluşmasını izledim kalbim benden nefret ederken aklım beni haklı buluyordu ve ben o gün hayatımı tamamen değiştiren bir karar verdim?...