Tahanan
“sigurado ka na ba sa desisyon mo hija” tanong sa akin ng matanda
Inihakbang ko ang mga paa ko upang suyurin ang buong bahay, nilibot ko ang paningin ko sa bawat magagandang estrakturang naroroon.
Ito ang aming bahay, ito ang lugar kung san ako isinilang at lumaki— kung saan nasaksihan ko ang mga bagay na nagpamulat sa'kin sa realidad.
“opo Manang, pasensya na po ah, sana ho ay naintindihan ninyo ang desisyon ko.” I smiled sadly at her.
“ano ka ba! okay lang, tutal sa iyo naman ito, basta't mag-iingat ka lagi ah?” lumapit siya sa akin upang yakapin ako, I can't help myself from crying, si Manang Ysabel lang kasi ang naging sandalan ko sa mga panahong nag-aaway si Mommy at Daddy. Siya ang tagapunas ng luha ko at tagapatahan saakin.
It's been a week since nailibing si Mommy, mahirap para saakin ang mag-adjust, everytime na dadaan ako sa aisle ng mansyon, si Mommy ang naaalala ko. Gusto ko ng makalimot, sa lahat. Ang sakit, pighati at hirap. Hindi ko nga alam kung saan ako magsisimulang muli.
For now, I will let my fate makes the decision for me.
Binenta ko ang mansyon namin, I want to burry all the painful memories together with that house. At ayoko na ulit iyong makita pa. Kahit kailan.
BINABASA MO ANG
Broken String
Roman d'amourAng kasal daw ang simbolo ng pagmamahalan, dito raw nasusukat kung gaano katatag ang pagsasamahan ninyo- na kahit anong pagsubok ang dumating o temptasyon ang dumaan, walang bibitaw. I don't believe at that. Since I was a kid, I see how my mom suff...
