Love or Passion : Yoonmin

1. Bölüm; İlk Sefere mahsus göz yumacağım

Selamlar^^ Sanki ilk defa kurgu yayınlıyormuşum gibi heyecanlıyım :") Umarım güzelce ilerleriz, iyi okumalar<3

Yoongi

Elimdeki konsolun tuşlarına haddinden fazla sertçe basarken yanımda oturan Hoseok'a kaybetmemek için büyük bir mücadele veriyordum. Yapmamız gereken dersleri yeterince boşladığımız yetmiyormuş gibi hocaların bugün verdiği ödevleri de es geçip yeniden playstationın başına oturmuştuk.

Kesinlikle ben kötü bir öğrenci değildim. Sadece arkadaş çevremi yanlış seçmiştim. Beni sürekli yanlarına çağırıp aralarındaki bir oyuncu eksikliğini tamamlamaya çalışıyorlardı. Şu an ben ve Hoseok bir koltukta oturmuş futbol maçı yaparken diğer koltukta da Namjoon ve Mingyu oturmuş ellerinde çerezleri sırıtarak benim Hoseok'a yenilişimi izliyorlardı.

Ne yapabilirdim ki?

Oldum olası kötüydüm bu tip oyunlarda, sanırım hâlâ daha kötüyüm.

"Yuh Yoongi!" Dedi Namjoon oyun sona erdiğinde. Ansızın güldüğünde ağzına attığı cips boğazına kaçtı ve birkaç kez öksürmesine neden oldu. Kahkahasını bastırmaya çalışarak yüzüme baktı çünkü adı gibi biliyordu, eğer dalga geçerlerse onları öldüreceğimi. Başını olumsuzca sağa sola salladı. Bu sefer elindeki cipsi Mingyu'ya verdi. "Hadi 2-0'ı anlarım. Belki 3-0 da kabul görebilir. Ama," dedi yeniden gülerek, "10-0 ne Yoongi?"

"Hoseok'un seni madara edişini izlemekten asla bıkmıyorum." Diye söylendi Mingyu gülerek.

Sinirle soludum, konsolu koltuğun üzerine fırlatırken. "Ölmek mi istiyorsunuz?"

İkilinin sesi anında kesilirken keyfim bir nebze yerine gelmişti fakat Hoseok'un gülmemek için dudaklarını kemirişini gördüğümde mümkünmüş gibi yeniden sinirlenmiştim.

"Kızma onlara Yoongi." Dedi sakince. Bir gülmeye başlasa bir daha duramayacakmış gibi bir izlenim yarattı gözümde. "Sonuçta altı üstü bir oyun, ne olacak kaybettiysen?"

"Her seferinde yenildiğimi bilmiyormuş gibi beni zorla buraya oturtuyorsunuz Hoseok, oyun bitince de dalga geçiyorsunuz." Diyiverdim tehditkâr bir sesle. "Sizi cidden bir gün öldüreceğim." Demiştim ama dediğimin doğru olmadığını çok iyi biliyordum. Her ne kadar yaptıkları beni sinir etse de onları öldürmek istememe yarasa da kıyamıyordum işte. Lanet olasıcalar bu hayattaki tek yakın arkadaşlarımdı, beni düştüğümde kaldıran, üzülmeme fırsat verecek şeylere izin tanımayan, kalpleri güzel yakın arkadaşlarımdı.

Ve bana iyi geliyorlardı.

Ciddi anlamda iyi geliyorlardı.

"Pekâlâ," dedi Hoseok sakince, "Bir daha asla tekrarlamayacağız bunu, öyle değil mi?" Diye sordu diğerlerine dönerek. Namjoon ve Mingyu gülmeyi keserek onayla başlarını salladılar. Onların bu tavrına bu kez ben küçük bir kahkaha attım. Sahiden benden az da olsa korktukları belliydi. Namjoon diğer konsolu Hoseok'un elinden kaptığı gibi zıplayarak televizyonun karşısındaki koltuğa oturduğunda Mingyu'yu yanına çekti ve benim koltuğun herhangi bir köşesine fırlattığım konsolu eline tutuşturdu.

Bu kez Hoseok koltuğun üzerinde döküldü dökülecek olan cips kasesini eline alan taraf oldu. Akşam olmuştu ve hâlâ oyun oynamaktan başka yaptıkları bir halt yoktu. Sene başındayız diye fazla hafife alıyorlardı her şeyi. Sene başında olabiliriz ama bu keyif çatıp, delicesine oyun oynamaları anlamına gelmiyor. Üstelik bu gecenin sabahına staja gideceğim düşüncesi aklıma geldikçe içimde yükselen meraka engel olamıyorum.

Üçüncü sınıfta zorunlu stajımız başladığı için bu senem geçen iki seneme kıyasla bir nebze daha yoğun geçecekti, şu anlık öyle görünüyordu. Tamamen bizden bağımsız olarak staj yerlerini koordinatör hocamız kararlaştırmıştı ve kararlaştırdığı anın gecesinde staj yapacağım firmayla ilgili internette küçük çaplı bir araştırma yapmıştım. Bir oyun üretme ve çeşitli uygulamalar üzerinde çalışmaları olan bir firmaydı. Oyunların türüne varana kadar inmişti araştırmam. Staja başladığımda bana sordukları sorularda bir cevap verebilmek istiyordum, her zaman bir konuda ön bilgiye sahip olmak büyük avantajlar sağlar, insanların gözünde iyi bir izlenim bırakırsınız ve bu sizin için ileride kullanabileceğiniz bir kredidir.