Okyanusun Melodisi

2

  James konuşmasına biraz ara verdi ve duyduklarımı sindirmem için bana zaman sağladı. Neler anlatmıştı bana? Ben ölü müydüm? Ama şu anda buradaydım ve yaşıyordum. Bu nasıl mümkün olabilirdi? Kafamdan binlerce düşünce geçiyordu ve hangisinin doğru hangisinin yanlış öldüğünü bilemiyordum. James konuşmasına devam etti.

-Babamla amcamın konuşmalarını duyduktan sonra aynı senin gibi çok şaşırmıştım ve olayın ne olduğunu anlamamıştım. Birkaç gün böyle düşüncelerle boğuştum. En sonunda babamla yüzleşmeye ve konuşmaya karar verdim. Bir gün babam dükkanda çalışırken yanına uğradım ve amcam ile konuşmalarını duyduğumu söyledim. İlk başta bana çok kızdı ve insanları gizlice dinlemenin çok ayıp bir şey olduğunu söyledi. O sinirlenince ben de sinirlendim ve bağırarak bizden bir şey saklamaması gerektiğini söyledim. Babam benim konuşmalarında önemli şeyleri duyduğumu fark edince pes ederek her şeyi anlatmaya karar verdi.

===================================

  Aslında Ametios önceden farklı bir yerdi. Farklı bir yerden kastığım büyülü bir yer. Büyücüler vardı doğayı hayatta tutan, insanları iyileştiren büyücüler. Ama herkesin de bileceği gibi iyilik yanında her zaman kötülük getirir. Ametios'un 3. kralı Steven büyücü bir halkı yönetmekten gayet memnundu ama bu memnunluğunun sebebi onları istediklerini yaptırmaya zorlamasından kaynaklanıyordu. Kral Steven çok açgözlü ve kibirli biriydi. Büyüleri ve büyücüleri kendi çıkarları için kullandı. Büyücülerin buna isyan ettiğini görünce bazı kötü büyücüleri kendi tarafına çekti. Ve bunu yapmasıyla büyücüler ikiye ayırdı. Kötü olan büyücülere Whispers, iyi olan büyücülere ise Flores dendi. Whisperslar aşırı güçlü kara büyüler biliyorlardı ve bunu Floresleri kontrol altında tutmak için kullandılar. Bir gün Floresler grubunda yer alan iyi büyücülerden biri Kral Steven'ı öldürme girişiminde bulundu fakat Whisperslardan bir büyücü bunu fark etti ve o iyi büyücünün canını oracıkta alıverdi. Ve ilk büyücü katliamı o gün oldu. Whisperslar ve Floresler birbirine girdi. Bu kargaşada birçok büyücü dünyaya gözlerini yumdu. Büyücülerin yanında ölen normal saray hizmetçileri de oldu. Floreslerden biri bu kargaşayı fırsat bilerek 3. Kral Steven'ı öldürdü. Bunu fark eden Whisperslar Floreslerin soyunu lanetledi ve iki taraf Ametios'un farklı köşelerinde yaşamaya başladı. Fakat günümüzde bu büyücülerin sayısı azaldı. Ve Whisperslar ile Floreslerin hikayesi Kral Steven'ın ölümü gibi toprağa gömüldü.

===================================

  James'in anlattığı hikaye karşısında şok olmuştum. Ametios'da büyücüler hakkında efsaneler vardı fakat ben bunları sadece yaşlıların uydurduğu birer efsane sanıyordum. Tıpkı peri masalları gibi. Ne düşüneceğimi bilmiyordum. Hâlâ olayı tam olarak anlayamamıştım. Ve o an fark ettim. Şu an James gibi hissediyordum. Aşırı öfkeli. Bizden neden böyle bir şeyi saklamışlardı. Ben öldüysem nasıl dirililmiştim? Kafamda binlerce cevapsız soru vardı. O öfkeyle olduğum yerde kilitlenip kaldığımı fark etmemiştim. Ne süredir sadece duruyorduk bilmiyorum ama çevredeki dans edenler de durmuş bize bakıyorlardı. Babam yanımıza geldi ve ne olduğunu sordu. Öfkeyle ona döndüm. Öfkeli gözlerimi fark eden babamın gözlerinden endişe pırıltıları geçti.

-Neler oluyor çocuklar? Neden dans etmeyi kesip sahnenin ortasında duruyorsunuz?

  Babam sorusunu tekrarlamıştı. James'in yüzüne baktım. Aynı hisleri hissediyorduk. Güvensizlik ve ne yapacağını bilememe. Babam William bizden böyle önemli şeyleri saklarken ne tepki vereceğimi kestiremiyordum. Ona kızmak ve hesap sormak istiyordum fakat kendimde bu gücü şu anda bulamıyordum. Ağlamaya başladım. Ağlamaya başlamamla James ve Babam bana odaklandı. Tabi salondaki bütün misafirler de. Ağlıyordum. Hem de boğulurcasına. Neden ağladığımı bilmiyordum. Kontrolsüz gerçekleşen bir eylem gibiydi. Ayaklarımdaki gücün azaldığını fark edince dizlerimin üzerine düştüm. Ağlamamı durduramıyordum. Babama baktım. Yanına amcam gelmişti ve aynı babam gibi endişeli gözlerle bana bakıyordu. James yanıma eğildi ve gözyaşlarımı silmeye çalıştı.