Beyaz Leke

Bölüm 1

-Destiny,Destinyy.annemin sesiyle yataktan fırladım.
-Uyandım anne.diye anneme seslendim.Saate baktım 7.30 hazırlanmak için 15 dakikam vardı.Uyuşuk bedenimi banyoya doğru sürükledim.Yürüyen bir cesedi andırıyordum.Musluğu açtım ve soğuk suyu yüzüme boca ettim.Hızlı bir şekilde hafif bir makyaj yaptım.Uzun kızıl saçlarımı tepeden at kuyruğu yaptım.Hızlıca üstüme siyah bir elbise geçirdim.Dizime kadar siyah çoraplar giydim ve ayağıma botlarımı giydim.Mor sırt çantamı elime aldım ve mutfağa ilerledim.Annem mutfakta neşeli bir şekilde şarkı söylüyordu.Yanına gittim ve yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.
-Rosaliee hadi.diye seslendi annem 12 yaşındaki kız kardeşime.
-Tamam anne geldim.dedi Rosalie ve masaya oturduk.Neşeli bir kahvaltının ardından Rosalie'nin saçlarını ördüm ve evden çıktık.Rosalie yi yürüyerek okula bıraktım sonra da ordan kendi okuluma geçtim.Bu soğuk havada giydiğim kıyafete lanetler yağdırarak okula girdim.Müdürün kapısının önünde duran çocuğa gözüm kaydı.Hiç tanıdık bir siması yoktu.Kulağında kulaklıkları gözünde güneş gözlükleri kimseyi umursamaz bir şekilde kolunu duvara dayamış birini bekliyordu.Uzun boylu ve geniş omuzluydu.Çocuğu daha fazla dikizlersem büyük ihtimalle derse geç kalıcaktım.Bunu göze alamadım ve hızlı adımlarla sınıfa doğru yürüdüm.Arkadan gelen seslere kulak kabarttım.
-Bu okuldan da atılırsan artık seni annenin yanına göndericem,ben seninle başa çıkamıyorum Jamie.dedi.Arkamı dönüp kim olduklarına bakmayı çok istedim ama bakamadım.Büyük ihtimalle az önce gördüğüm çocuğaydı bu azar.Sesleri dinlemeye devam ettim.
-Tamam. dedi oğlan umursamaz bir ses tonunda ve adamla vedalaşıp arkamdan yürümeye devam etti.Arkamda oğlanın nefesini hissettikçe adımlarımı hızlandırdım.Kapıdan içeriye baktım.Hoca daha gelmemişti şükrederek sınıfa girdim ve arkamdan kapıyı kapatırken kocaman bir el kapıyı tuttu.Bir an az önceden beri takip edildiğimi unutmuştum.Oğlan kapıyı itti ve karşıma geçti.Cidden baya uzun boyluydu.Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Bakmaz olaydım.Oha bu ne lan.İnsan mı?
-Kapıyı yüzüme kapatmasaydın keşke.dedi iğneleyici bir ses tonuyla.
-Ben arkamda olduğunu fark etmedim.dedim mahçup bir ifadeyle.Gözlerimi yüzünden çekmek istedim ama çekemedim.Kumral teni ve kahverengi saçları vardı.Saçları gözünün önüne biraz düşmüştü.Biçimli dudakları,düzgün bir burnu ve birisi mavi birisi kahverengi gözleri vardı.Nasıl olabilirdi ki böyle gözleri birisi kesinlikle lensti.Ama dikkatle incelediğimde lens falan göremedim.Bir hastalığı falan mı vardı acaba.Cidden çok merak etmiştim.Ben bunları düşünürken oğlan da beni inceliyordu.Bunu fark etmemem aptallık olurdu zaten.İkimizde 2 dakika boyunca hipnoz olmuş gibi birbirimize baktık.Daha doğrusu kesiştik.En son Ashley nin sesiyle hipnozdan çıktım ve yerime oturdum.
-Bu kim?dedi az önceki çocuğu kastederek.
-Bilmiyorum.dedim ve omuz silktim.Çantamın içinden kalem kutumu ve defterimi çıkardım.Hoca bizi yeni arkadaşımız yani Jamie Patter ile tanıştırdı.Lise hayatında 8 kere okuldan atıldığını da öndeki kızlardan duydum.Daha lise 3 deyiz ya nasıl 8 kere atılmış ekstra bir başarı.Alkışlıyorum seni Jamieciğim,hayır sadece Jamie diye düzeltti beynim beni.Öğle tenefüsünde kızlarla bahçeye çıktık.Sandiviçlerimizi yerken konu Jamie ye geldi.
-Gözleri ne kadar enteresan değil mi?dedi Ashley.Hope hemen atladı.
-Bir mutasyon galiba.dedi her konuda bizden bilgilerini esirgemekten çekinmezdi.Çaprazımızda oturuyordu tam.Gözleri sürekli üstümdeydi.Hope bunu fark etmişti.
-Belki Destiny gidip sorar ha ne dersin.dedi Ashley ye göz kırparken.
-Sen geç dalganı.dedim Hope a gözlerimi devirirken.
-Peki ya sabahki 2 dakika boyunca dikilmeniz neydi bebeğim?dedi beni gıcık etmeye bayılırdı.
-Öyle bir şey yok.diye kestirip attım.
-Hayal aleminde mi yaşıyorsun Des,güzel kızsın sana bakmayacak da kime bakacak.dedi beni boydan süzerken.
-Konuyu kapatabilir miyiz lütfen? Çünkü olmayan bişey hakkında konuşmamız çok saçma.dedim Hope a yalvarır gözlerle bakarken.
-Peki küçük fare."dedi eliyle burnumu çekiştirirken.
Ashley ve Hope anlaşıldığı gibi benim en yakın arkadaşlarım daha doğrusu kardeşlerim.üçümüzde birbirimizden çok farklı karekterleriz.Ashley sarı kısa saçlara ve yeşil gözlere sahip.Hope esmer kıvırcık saçları ve siyah gözleri var.Ashley nin bizden bir yaş büyük bir sevgilisi var.İsmi Will.Hope la ben free takılıyoruz kimseye bağımlı değiliz.Bu belkide güzel bir şey bilemiyorum.İnsanın hayatında kimsenin olmaması seçenek darlığından kaynaklanıyor belki de çünkü adam gibi erkek bulmak çöl de su aramak kadar zor.Kimseyle çıkmamış biri için ne kadar felsefik bir cümle oldu.Evet az öncede itiraf ettiğim gibi daha önce hiç kimseyle çıkmadım.Babamın annemi terk edip gitmesinden sonra erkeklere karşı negatif bir tutum içerisine girdim.Bir erkek yanıma yaklaştığında kaçtım,annemin başına gelenler benimde başıma gelir diye korktum,günün birinde 2 çocuğumla bir başıma kalırım diye geceler boyu uykusuz kaldım.Çocuklarım benim yaşadıklarımı yaşamasınlar diye hiçbir erkeğe güvenmedim.Şimdiyse karşımda Jamie denen çocuk vardı.Ondan da bana yaklaşmaya çalışırsa kaçar mıydım acaba?Ona da güvenemez miydim?Bu neyin kafası dedim kendi kendime.2 dakikalık bir bakışmayı ne kadar da abarttım.Sanki evlendik de evimin mobilyasını seçiyormuş havasına nasıl girdim birden bire.Sadece 2 dakikalık bir bakışmaydı Destiny!!!diye beynim bana uyarılar veriyordu.Bir yandan ise kalbim yanlış yola doğru bir adım atmak üzereydi.(fotoğraftaki Jamie)

İyi okumalar :)))