Uyandığımda yanımda Jungkook'u görmeyi beklerken sadece yastığını gördüğümde kaşlarımı çatarak odadan çıkmama neden oldu.
"Jungkook" dedim seslice Daha sonra mutfaktan ses gelince rahatladım
"Buradayım" dediğinde oraya ilerledim.
Sırtı bana dönük bir şekilde galiba kahvaltı hazırlamaya çalışıyordu
"Ne yapıyorsun?" dedim hafifçe gülerek
"Kahvaltı hazırlıyorum" düşündüğüm gibiydi.
"Peki. Yardım ister misin?" bana dönüp kafasını sağa sola salladı.
"Hayır, gerek yok çünkü hazırladım herşeyi. Ama bunları masaya yerleştirebilirsin." tezgahı gösterince kahvaltılıkları gördüm ve hemen kafamı sallayıp tamam diyerek taşımaya başladık.
Güzelce kahvaltı ettikten sonra masayı topladık ve içeri geçtik.
Jungkook sessizlikten sıkılarak konuştu
" Dün geceye ait herhangi birşey.. Hatırlıyor musun?" Dediğinde ikimizde koltukta tamamen birbirimize dönerek oturduk
"Herşeyi hatırlıyorum. En ince ayrıntısına kadar." dediğimde gülümsemiş ve "Güzel" diyebilmişti.
Bir an aklıma birşey gelince hemen telaşlanmıştım.
"Jungkook, bizimkiler n'aptı. Telefonum nerede?"
"Merak etme onları Yoongi halletti"
"Ne demek Yoongi halletti. Eşyamı onlar da böyle konuşuyorsun!"
"Jimin! Sadece onları götürdüğünü söyledim!" dedi sesini yükselterek
"Taemine ne oldu peki?" Sonra Jungkook anlaşıldığı kadarıyla sinirli bir şekilde gülüp konuştu
"Tek derdin o şerefsiz dimi!"
"Sözlerine dikkat et, o da benim arkadaşım!" kavga gittikçe büyüyordu
"Ne arkadaş ama!" onu dinlemeyip telefonumu aramaya başladım.
Telefonumu bulunca hızlıca odaya gidip kendi kıyafetlerimi giydikten sonra aşağı inip kapıya ilerledim.
"Jimin! Nereye" dedi önüme geçerek.
Şu an ona Ananın amına gidiyorum demek isterdim
"Sana ne!"
"Gidemezsin!" Ne diyo bu amip!
"Sen kimsin be! Çekil şuradan"
"Gelip bana sevişelim diyen sendin!"
"Beni buraya getiren de sendin! Ben sana meraklı değildim tamam mı!" gözlerim doluyor ama ağlamayacaktım
"3 yıl şu siktiğimin sebebinden dolayı ayrıydık! Neden diye düşündüm, uyumadım geceleri! Neden ayrıldı benden? Yoksa ona yetemedim mi? Kafamın içi bunlarla doluydu hep!"
"Neden beni anlamak istemiyorsun?!"
Gözümden bir damla yaş aktıktan sonra konuştum
"En iyisi bir süre konuşmayalım." dedim sessiz sakince ve evden çıktım.
Ne oluyordu ona. Herşey çok güzel ilerlerken bütün hayatımı tekrar bok etti.
Sinir ve saçma duygu karışımlarıyla ağlamaya başladım.
Evet, salağın tekiydim.
Ona neden bu kadar alttan aldıysam artık. O zamanki salaklığımdı.
Hızlıca markete doğru ilerledim ve içeri girince abur cubur reyonuna ilerledim.
İçki içmeyecektim çünkü gerçekten tek bardakta kafayı bulabiliyordum ve saçmalamak istemiyordum.
Abartacılak kadar fazla olacak kadar abur cubur ve içecek almıştım.
Ödemeyi yapıp dışarı çıktım. Temiz havayı derince içime çektim ve sokaktan taksi geçmesi ümidiyle yürümeye devam ettim.
Sokağa ilerlerken poşetten bir tane çikolata açıp yemeye başlamıştım.
Sokağa tam geldiğim sırada bir taksi görünce hafif gülümsedim. Demekki şanslıyım, ama aşk konusunda değil.
