Zawgyi
Bၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕အေဆာက္အအံုတစ္ခုရဲ႕ရံုးခန္းတစ္ခုမွာေတာ့လူတစ္စုဟာMeeting ထိုင္လို႔ေနသည္အားလံုးရဲ႕ထိတ္မွာထိုင္ေနသည့္သူကေတာ့Bၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕အထင္႐ွားဆံုးအိမ္ေတာ္ရဲ႕သခင္ေလးျဖစ္သူဟာထိုင္ကာေဘးနား႐ွိလူတစ္စုတင္ျပေနသည္ကိုမ်က္ႏွာထားခပ္တည္တည္ျဖင့္စိတ္ပါဝင္စားစြာနားေထာင္ေနသည္ဟုထင္ေနရေသာ္လဲလက္ေတြ႔မွာေတာ့ထိုသခင္ေလးရဲ႕အၾကည့္ေတြဟာလက္ထဲ႐ွိဖုန္းတစ္လံုးေပၚတြင္သာေဘးနား႐ွိအတြင္းေရးမွဴးမွာလဲBossကိုၾကည့္ၿပီးကူကယ္ရာမဲ့စြာသက္ျပင္းခ်ေနမိသည္ခနအၾကာမွာေတာ့တခန္းလံုးတိတ္ဆိတ္လို႔သြားေတာ့သည္ထိုေတာ့မွေခါင္းေမာ့ကာၾကည့္လာသည္
"အဟမ့္...ဆက္ေျပာ "ဟုေျပာကာေခါင္းေလးျပန္ငံု႔သြားသည္႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြလဲတစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္ကာအတြင္းေရးမွဴးအားအကူညီေတာင္းလိုေသာမ်က္ဝန္းျဖင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့အတြင္းေရးမွဴးဟာလဲမထြက္သည့္ေခြၽးေအးအားဟန္ျဖင့္သုတ္ကာ
"Boss...Bossရဲ႕အၾကံေလးသိပါရေစ "
"အာ...ၿပီးသြားၿပီလာ..အဟမ့္..ဒီေန႔meetingၿပီးၿပီ..ေဆြးေႏြးဆရာ႐ွိရင္ေဟာက္ရြမ္းနဲ႔ေဆြးေႏြးလိုက္ေတာ့"ဟုေျပာကာဂုတ္အက်ႌအားယူကာမတ္တပ္ရပ္လိုက္ေတာ့သူ႔အားျပဴးကာၾကည့္ေနၾကေသာ႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြေၾကာင့္
"မ႐ွင္းတာ႐ွိလို႔လား "
ထိုမွသာၾကက္ေသေသေနၾကေသာ႐ွယ္ယာ႐ွင္ေတြဟာသတိျပန္ဝင္လာကာ "မ..မ႐ွိပါဘူးဒါဆိုဒီေန႔ဒီေလာက္ပဲေပါ့ "
"အင္...ခ်င္းယြဲ႔ကားျပင္ထားလိုက္ " ဟုေအးေအးလူလူေျပာကာအျပင္ကိုထြက္သြားေသာBossေၾကာင့္ခ်င္းယြဲ႔မွာလဲအေျပးကေလးကားသြားစီစဥ္ရေတာ့သည္ခနအၾကာမွာေတာ့Bossျဖစ္သူဆင္းလာသည္ကိုျမင္ေတာ့အေျပးကေလးတံခါးေလးဖြင့္ေပးကာ
"ဘယ္ကိုေမာင္းရမလဲ Boss "
"က်ံဳဟြာေက်ာင္း..ေက်ာင္းဆင္းတဲ့ခ်ိန္ဘယ္ခ်ိန္လဲ "
"ဗ်ာ...ေအာ္..ဟုတ္ဟုတ္ေက်ာင္းဆင္းဖို႔ေနာက္တစ္နာရီလိုပါေသးတယ္ "
"ေကာင္းၿပီအဲ့ကိုေမာင္း "
"ဟို..ကြၽန္ေတာ္တို႔သခင္ေလးေ႐ွာင္းက်န္႔ကိုသြားႀကိဳၾကမလို႔လား"ဟုခ်င္းယြဲ႔တစ္ေယာက္မရဲတရဲေလးေမးလိုက္ေတာ့ကားေနာက္တြင္ထိုင္ေနေသာBossရဲ႕မ်က္ဝန္းေလးဟာေတာက္ပလာကာခနအၾကာမွာေတာ့ေပ်ာက္ကြယ္သြားသည္
