14 nisan 2022
yine evdeki bagirislar ile karsilamistim gunesi cidden anlam veremiyordum neydi bu anlasamamazlik ne icin hep bir tartisma icindelerdi her ne kadar merak etsem de fazla ustunde durmuyordum nasil olsa ustunde durmak sadece
kafami karistiracakti ve kafamin ici oldukca karisikti
zar zor evden cikabilmistim ve okulun yolunu tutmak uzere yola dogru yurumeye baslamistim zaten evimle okulumun arasinda uzak bir mesafe yoktu o yuzden direkt kendimi okulun onunde bulmustum
bazenleri neden okul diye bir yer oldugunu sorguluyordum cunku belirli bir mantigi yoktu sadece zaman kaybiydi hem onu gormek canimi yakiyordu sadece yuzune bakmak bile midemin bulanmasina sebep oluyordu
bana bunlari yapmis olmasini aklim almiyordu nasil bu kadar ileri gidebilmisti gercekten bana bu kadar zarar verecegini tahmin etmemis miydi
"gulusumu sadece sana saklamak istiyorum" diyen insan gozlerimin icine baka baka ona gulumsuyordu
ve tek yapabildigim uzaktan onlari izlemek oluyordu soguk bakislarini uzerimde hissediyor olmak canimi yakiyordu
neyse ki son ders zili sonunda calmisti ve artik onu gormek zorunda olmayacaktim hizlica esyalarimi toplayip laboratuvardan ciktim
hizli adimlarla eve yurumeye basladim cunku daha fazla orada bulunursam goz yaslarimi tutamayacagimi biliyordum
ne icin bu kadar dayaniksiz olmak zorundaydim ki onun gibi umursamaz bir tavir takinabilsem ne olurdu sanki
diye dusunurken gozumden yaslar dusmeye baslamisti bunca yildir gulmem icin ugrasan insan artik gozumden dusen damlalarin sebebiydi onun yuzunden kendimi bu kadar harciyor olusum cok sinirlerimi bozuyordu
keske biraz da olsa akisina birakabiliyor olsaydim
telefonumun calmasiyla beraber dusuncelerimden kurtulup sonunda kendime geldigimde ancak fark edebilmistim saatin ne kadar gec oldugunu
muhtemelen yine babam tarafindan cezalandirilacaktim ve her ne kadar belli etmesem de korkuyordum
oturdugum yerden kalkip eve donmek icin ayaklanmistim ne kadar acele edersem o kadar iyi olurdu neyse ki evden fazla uzak degildim o yuzden kisa bir sure icinde eve varmistim tam zili calacakken iceriden isittigim bagiris sesleri ile iyice panik olmustum sanirim babam yine icmisti
zorla da olsa iceri girmistim ki girmemle babamin bagirislari yukselmeye baslamisti ustume dogru yuruyordu eve gec gelmis olmam sinirini daha da arttirmis olmali ki ellerini bogazima atmasiyla kufurleri ustume yagdirmasi bir olmustu babam tam olarak bu ani bekliyormus gibi gorunuyordu gozlerindeki o hissizlik duygusu tuylerimi urpertiyordu
niye surekli bu sekilde davraniyordu ne icin onun ickisinin cezasini ben cekmek zorundaydim ki
gercekten de dunya hic adil bir yer degil di
