22 ekim 2017
son zilin calmasiyla beraber okuldan cikip eve yurumeye baslamistim bugun dogum gunumdu icimde az da olsa bir heyecan vardi belki hatirlayan vardir da kutlayan olur diye
yurudugum kaldirimin basinda dikkatimi ceken parlak beyaz bir sey vardi muhtemelen bir coptu basta pek orali olmasam da yaklasinca papatya oldugunu gordum ve yerden almak icin egildim
tam elime aldigim sirada bir ses duydum
- cok benziyorsunuz
pek anlam verememis olsam da cevap vermeden cekip gitmenin saygisizlik olacagini dusundugumden konusmaya basladim
-anlayamadim
ne demek istediniz
-diyorum ki papatya gibisin
papatya kadar zarif bir guzellige sahipsin
ne bilebilirim ki belki papatyadan da zarifsindir
her ne kadar dedikleri aklimi karistirip kalp atislarimi hizlandirmis olsa da sakin bir tepki vermistim
-tesekkur ederim
-bu arada Jeongin
Yang Jeongin
-Kim Seungmin
en azindan artik kalbimin hizlica atmasina neden olan cumleler kuran gencin adini biliyordum
kisa bir sure daha gozlerime bakti sanki bir seyler ima etmeye calisiyormus gibiydi koyu kahve gozleri gozlerimde ne kadar da guzel gorunuyordu fazla bakismis olmaliyiz ki utanctan kulaklarim kizarmisti o da fark etmisti sanirim hemen uzaklasmaya baslamis ben ise arkasindan baka kalmistim
biraz sonra da ben yurumeye baslamistim ve aklim acaba onu tekrardan gorebilecek miyim dusunceleri ile dolmaya baslamisti
yol boyunca sadece onu dusunmustum
bir anda karsima cikan biri nasil kafami bu kafar mesgul edebilirdi bilmiyorum ama onu dusunmek hosuma gidiyordu
eve vardigimda farkli bir seyler bekliyor olsam da olmamisti dogum gunum yine hatirlanmamisti acikcasi cokta sasirmamistim sadece bosa umutlanip heyecan yapmis olmak kiriciydi
