Moving Closer ♡ (ON GOING)

CHAPTER 1 : Past

Dedicated to Jasmine Parungao for supporting my story.

Thank you very much :*

---

Hyacinth’s P.O.V.

Past is past never been back.

But if he come back Welcome back!

Hahahahaha. Joke lang.

Kainis! Kailan kaya siya mawawala sa puso ko?

Hays. Pano nga ba kasi ako makakamove on kung patuloy ko parin siyang iniisip?

Dapa itigil ko na siguro ang pag iisip ko sakanya. Maling mali e!

Ang dapat sakanya Pinapatay!

Pagsasaksakin ng kutsilyo!

Paghahampasin ng troso!

Pagpupukpukin ng martilyo!

Pag babarilin ng –

Oopps! Parang criminal naman na dating ko.

Kung nagkakatotoo siguro naiisip ko, nakaburol na yun ngayon.

Ikaw kasing lalaki ka e! Ano ba kasing nangyare?

Kasalanan ko ba?

Ano bang mali ko?

Bakit mo ba ko iniwan?

Ganun ba ko kapanget?

Masama ba ko?

San ba ko nagkulang?

Bakit ka lumayo?

Minahal mo ba talaga ko?

Ang dami kong katanungan na kahit kalian alam kong di mo na masasagot.

There are many things that are meant to happen.

Expect the unexpected nga sabi nila.

Di naman nating madidiktahan ang Diyos.

Na kung anung gusto natin,

Yun ang mangyayari.

“ATEEEEE!!!” Sigaw ng kapatid ko.

Ano naman kayang kailangan ng batang to. Jusko!

“O bakit ba?! Makasigaw ka jan e.”

Abay panirang bata. Nawala ang moment ko.

“E PANO YUNG KINUKWENTO KONG CRUSH KO SAYO!

.

.

.

.

.

Inaadd niya ko sa Facebook! Wahhhhh!!”

Kala ko naman kung ano ng nagyari sa isang to.

Ang sakit kaya sa tainga ng boses niya. Ang tinis!

Piningot ko nga sa tainga.

“A-a-aaray naman ate!” Sabi nya habang hawak ko tainga nya.

“Ikaw ang bata bata mo pa. Aga aga mong lumandi!

Ang lapit ko naman sana e, kung makasigaw ka jan abot kapitbahay!”           

Lord, pagpasensyahan nyo napo kapatid ko.

Hays. Nakakahiya din sa kapit bahay, baka nabulabog pa =_=