Η αλεξανδρα ειναι 15 χρονων.ξαφνικα αναγκάζεται να αλλάξει σχολείο και αυτο της ειναι αδύνατο. Όμως το αποδέχεται και κάνει μια καινούργια αρχη. Όλα αλλάζουν για αυτήν.
Μια συζήτηση ανάμεσα στην μαμα και σε αυτήν.
Μαμα: Γιατι είσαι έτσι Αλεξάνδρα μου;
Α: τώρα το θυμήθηκες;εμένα ούτε καν που με ρωτησες αν θέλω να αφήσω το σχολείο μου.και τώρα σε παρακαλω βγες εξω.
Η μαμα της βγαίνει εξω και αυτή βυθίζεται στις σκέψεις της. Πως να απο χωριστεί τις κολλητες της έτσι απλα;πως θα αντιμετωπίσει το
καινούριο σχολείο;
Το άλλο πρωι ξυπνάει με τα χίλια ζόρια για το σχολείο.
Ετοιμάζεται φορώντας οτι βρίσκει μπροστά της και παει στο μερος όπου την βασάνιζε όλο το βράδυ.
Αφου φτάσει κοιτάει και το μερος αυτο φενεται ξένο όπως και οι μαθητές.δυσκολα κανεις φιλίες με την πρωτη...αφου περάσει το δυωρο έρχεστε το διάλειμμα όπου και προσπαθεί να πλησιάσει κάποιον αλλα που να βρει το θάρρος.
Ακούει μια φωνή άγνωστου πίσω της:
"Γεια σου όμορφη "
Γυρναω και τι βλέπω ...
Ηταν το πιο όμορφο αγόρι που είχα δει στην ζωη μου. Λίγο πριν μετακόμιση μου είχαν πει οτι κάθε βράδυ παει και με άλλη οπότε κατάλαβα οτι ήρθε η σειρά μου και αποφάσισα να μην του κάνω την χάρη.εκεινη την στιγμή ήμουν με γουρλωμενα τα ματια και όταν επιτέλους " ξύπνησα " του απάντησα.
-Γεια.
-θες να κάνουμε παρέα;
-γιατι όχι; Απάντησα αν και ήμουν επιφυλακτική.
-και τώρα πρεπει να φύγω είπα και ετρεξα προς τις τουαλέτες.
Αυτο που μου σύμβαινε δεν μπορούσα να το εξηγήσω με λογια. Ενιωθα οτι ηταν κουκλος και πως έχω αντέξει και δεν τον έχω φιλήσει ακόμα αλλα ταυτόχρονα σκεφτόμουν οτι θα με παρατήσει σαν όλες τις αλλες και θα πληγονομουν.
Πήγα σπίτι και όλο το βράδυ ήμουν κλεισμένη μέσα αφου δεν είχα καμία όρεξη να βγω και σκεφτόμουν τι θα κάνω.ε δεν ξέρω βρε παιδάκι μου..με ερεθιζει.....-.-
