გაუგებარი

ფიქრი

                                                                      01.01.20

დედაჩემი-დე მზად ხარ რომ წავიდეთ

მე-ერთ ფოტოს გადავიღებ ამ ულამაზეს კაბაში და წავიდეთ

დედა-კარგი წავალ მანამდე მანქანას ავამუშავებ

მე-ესეც ასე ახლა ინსტაგრამზე დავდებ და წავალ *სახლიდან გავიდა*

მე-მოვედი დე პირდაპირ მათეს დაბადებისდღეზე მივდივართ ხომ?

დედა-კი დე საჩუქრიც ვუყიდე

*მივედით*

მე-მათე გილოცავ დაბადებისდღეს ეს საჩუქარი კი ჩვენგან

მათე-ვაიმე დიდი მადლობა არიყო საჭირო

*დავსხედით სუფრასთან და დავიწყეთ საუბარი*

ერთი საათის შემდეგ გარეთ სასეირნოდ გვინდოდა გასვლა მაგრამ დედები გვეუბნებოდნენ რომ ჯერ სურათი უნდა გადაგვეღო ჩვენც უარზე ვიყავით მაგრამ საბოლოოდ დავნებდით

მე და ბავშები:კარგით რა ხომ გადაგვიღეტ სურათები ახლა წავალთ

მშბლები:წადდით წადით

დიდ ხნიანი სეირნობის და გართობის შემდეგ დავიშალეთ 

მთელი გზა მე დედაჩემი სიმღერებს ვუსმენდით სახლში მისვლის თანავე კი ჩემს ოთახში შევედი და სოციალური ქსელები გადავამოწმე

შემდეგ კი ჩემს მეგობარ ბექას მივწერე რომელიც იმ დაბადებისდღეზე იყო 

ვსაუბრობდით იმაზე თუ რა კარგი იყო მათეს დაბადებისდღე შემდეგ კი დებს ფოტოს სადაც მუცელი ცოტა არიყოს ცუდად მიჩანს იმწამსვევე ავღნიშნე და წავაშლევინე ფოტო მაგრამ მისმა მეგობარმა რეზიმ მოასწრო ნახვა იმ დროს არ ვიცოდი ვინ იყო ეს რეზი მაგრამ არც გამომიჩენია ინტერესი რამდენიმე ხანში კი მომდის მეშიჯი

ბექა-*გამოგზავნა ფოტო*

ვხედავ ფოტოს სადაც ამოჩრილია ჩემი ტანი და გაგზავნილი აქვს ეს ფოტო ბექასთან სადაც არის წარწერა

რეზი-რა არის ბიჭო ეს ჩემზე დიდი მუცელი აქვს

ამ მესიჯმა დამასევდიანა და ჩამაფიქრა იმ წუთს მივაქციე ყურადღება ჩემს ტანს და ტირილი დავიწყე

იმ დროს ძალიან აგრესიულად და ცივად ვუპასუხე და წავედი რომ სარკეში ჩამეხედა

და აი აქ დაიწყო ყველაფერი...