Toen Alicia thuis kwam zat haar vader en zijn vriendin roosie aan de tafel. Ze maakte me bijna bang. Toen ik vroeg wat er was, zeiden ze helemaal niks. Totdat Brain binnenkwam........ ik werd helemaal rood. Mijn vader begon aan zijn verhaal... "Alicia, je weet dat er wel eens wat kan veranderen in het leven" ik onderbrak mijn vader en zij "als je iets wilt zeggen kan je het beter nu meteen doen". "Oke, roosie en ik gaan trouwen". "Nee echt" Zei ik wanhopig. "Ja echt waar lieverd". "Oke gefeliciteerd". Toen zei brain "ik wil ook nog wat zeggen, jullie kennen linsey toch wel....". "Ja die kennen we" zij ik een beetje geërgerd. "Linsey en ik gaan trouwen, het liefst volgend jaar in Parijs". "Nee dat kan niet waar zijn". Zei ik terwijl de tranen over mijn wangen liepen. "Hoezo reageer je zo Alicia". Zei brain. "Omdat ik je leuk vind" opeens is het helemaal stil. Heb ik dat nou echt gezegt. gelukkig waren pap en roosie even naar boven gegaan. Ik schaam me dood...........
Word vervolgd
