S̶O̶U̶L̶M̶A̶T̶E̶S̶ 𝗢𝗡𝗘 𝗦𝗛𝗢𝗧 ✔

𝐛𝓲г𝓣ħ∂ᵃч gᎥᶠ𝔱

Yibo's POV.

මං කම්පැනි එකේ ඉදලා ගෙදර යන ගමන් වෙයිබෝ පැත්තේ රවුමක් දැම්මා .

අම්මේ කට්ටියගේ අදරේ..... බර්ත්ඩේ විශ් වලින් වෙයිබෝ එක පිරිලා තිබ්බා.

එතකොට තමයි මං දැක්කේ ශාන්ගත් මට මැසේජ් එකක් එවලා තියෙනවා . හ්ම්ම්...එයා කොහොමත් එහෙමනේ දැන් අවුරුදු 3ක ඉදන් ඇත්තමයි මට එයාව තේරෙන්නෙ නෑ එයා මාත් එක්ක  වචනයක්වත් කතා කරන්නේ නෑ 'හැපි බර්ත්ඩේ බෝදි , හැමදාම සතුටින් ඉන්න'කියලා බර්ත්ඩේ එකට විශ් නම් කරලා ගෙදරට තෑග්ගක් නම් එවනවා යැයි යැයි තමා.  

මං හොදටම දන්නවා එයා මට පන ඇරලා ආදරෙයි කියලා ඒක ඉතින් මං විතරක්‍ යැ ෆෑන්ස්ලත් දන්නවනේ. ඒත් එයා මගෙන් ඈතට යන්න හදනවා වගේ දැනෙන්නේ මට . කොහොමහරි කමක් නෑ එයා කියන්නේ නැත්නම් මං ඕක මගේ ක්‍රමේකින් එලියට ගන්නවා. 

'සර් අපි ගෙදරට ආවා' පෝන් එකට විරිත්ත විරිත්ත හිටපු මං ආපහු පියවි ලෝකෙට ඇදල දැම්මේ ලෙලේ අංකල්ගේ කටහඩ

'ලෙලේ අද 7ට එන්න පාටියක් තියෙනවා' මං ලෙලේට කියලා වාහනෙන් බැස්සා. අද මගේ බර්ත්ඩේ එක නිසා කුවාන් ගගා පාටියක් ඇරෙන්ජ් කරලා

'හරි සර්' 

මං එලියට බැස්සා. 

කවුද යකෝ ගෙදර ලයිට් ඕෆ් කරපු එකා , නැත්නම් කරන්ට් කපලද  , මං යනකොට ඔක්කොම ලයිට් දාලා ගියේ කියලා මට හොදට මතකයි , හොදට මතකයි නෙමේ ඒක මගේ දින චර්‍යාවෙ දෙයක් මොකද මං විතරයි ගෙදර ඉන්නේ ගෙදර කිව්වට අපාන්ට්මන්ට් එකක්

මං ෆෝන් එක ඔන් කරන්න හැදුවත් මේ මගුලේ බැටරි බැහැලා , අනේ මගේ දෙයියනේ මාව බේරගන්න. 

මං දෙයියෝ බුදුන් සිහි කර කර හෙමින් බිත්ති අතගානකොට

'හැපි බර්ත්ඩේ බෝ බෝ' ලයිට් ඔක්කොම ඔන් වෙනවත් එක්කම කන ගාවින් කටහඩක් ඇහුනා

'අනේ අම්මේ' ඒ කටහඩ කාගෙද කියලා කෙසේ වෙතත් බය වෙච්චපාර මං සෝෆා එක උඩට වැටුනා

අහ් ශන්ගා ඔව් එතන හිටියේ ශන්ගා කවදාවත් නැතුව ඇයි එයා මෙහේ. එයා හිනා වෙනවා බූරු පුතා තව ටික්කින් හොල්මනක් කියලා මං මැරෙනවා.