"İğrenç , çirkin olduğunu biliyorsundur umarım seninle bir ömür geçirmek çok daha zor olucak"
Beyninde hiç çıkmayan bu kelimeler üç gündür düşünüyordum babamın yaptığı anlaşma yüzünden benim başım yanıyordu her seferki gibi.Alışmıştım artık ama bu sefer yaşadığım daha farklıydı.
Gelmiş bana bildiğim cümleleri söylüyordu bildiğim halde bana tekrardan söylemesi acı vericiydi.Kendimi üzmek istemiyordum bu oyundan sağlam çıkmam gerekiyordu...
Olmuyordu işte nasıl yapıcaktım nasıl söyledikleri bir bir aklımdan geçerken yüz ifadesi benden tiksinircesineydi ben ona ne yaptım ki babamla anlaşma yapan oydu neden eziyeti hakareti şiddeti ben görmek zorunda kalıyordum
" Kalmıcaksın Meryem "
" Nasıl olucakmış o " Yine içimdeki sesle konuşmaya başlamıştım delirmemede az kalmıştı.
"Yok olursan sana kimse zarar veremez ama bu kaçmakla değil başka bir şekilde yok olmak"
Evden kaçmamı istemiyorsa o zaman geriye bir tek ölüm kalıyordu bunu becerebilirmiydim ki yapabilirmiydim bunu...
" Ah hadi ama çok basit olucak özgür olucaksın olucaz kimse bize emir veremicek artık. YAP ŞUNU NE BEKLİYORSUN.." Bağırdığında yerimde anlık bir korkma olmuştu en azından doğru söylüyordu ÖZGÜR olabilirdim olabilirdik daha neyi bekliyordum ki evde kimse yokken.
Küvetten çıkıp aynalı bölmeden en alt kısımda zor anlar için hep bulunan permatiklerim vardı jilet lazımdı bana tırnak makasıyla kafasını kesip içindekini alıp yerime geri döndüm elimde sımsıkı tuttuğum jilet parçasını yavaşça sağ bileğime götürüp hafif hafif atarken bunun eğlenceli işe gelebilmesi için daha sert ve derin kesmiştim diğer bileğimede aynı işlemi yaptıktan sonra sıra şah damarımdadı ikinci planından aradan çıkması lazımdı belki bileklerimden ölemeyebilirdim ama boynumdan kurtuluşum yoktu gözlerimi sanki içine kaçarcasına kapatıp şah damarımıda kesmiştim bir süre bekledim küvetteki su kanıma bulanmıştı.Yavaşca başım dönmeye ve gözlerim kararmaya başladığında son kez sesli bir şekilde kahkahalar attım en son bu şekilde ne zaman güldüğümü hatırlamıyordum hatırlasamda far etmezdi yine günün sonunda sevinçlerimin içine edilen ben oluyordum.
"Özgür olucaksın birazdan başarıcaksın bunu yaptığın için banada teşekkür ediceksin tabiiki de"
Kafamın içindeki ses yine konuşmaya başladı ama bu sefer ben tamamen karanlığa teslim olmuştum...
MERKÜR'ü yaşatmamaktı amacım.Oysa ne güzelde adlarımız uyumluydu birlikte mutlu bir evlilik geçirebilirdik tabii başka şekilde tanışarak sen beni,bende seni ömür boyu severek.Bu saydıklarım hiç biride olmucaktı sonumu onun eliyle değilde kendi ellerimle yaptım...
Bu karanlığın içine hapsoldum artık bilincimide kaybetmek üzereydim.
