Αρετή

II

"Δεν το καταλαβαίνω." Παραπονέθηκε ο Μιχάλης παίρνοντας την κενή θέση δίπλα μου στο παγκάκι. Είναι το δευτερο διάλλειμα της ημέρας και σκέφτηκα πως είναι μια καλή ώρα να φάω το σάντουιτς που μας δείνουν κάθε πρωι από το ορφανοτροφείο και απ' ότι φαίνεται είχε και ο Μιχάλης την ίδια ιδέα με εμένα, έχοντας πλέον στο χέρι του το δικό του σάντουιτς.

"Τι δεν καταλαβαίνεις; Φυσική; Το ξερω ήδη αυτό... "

"Χα χα χα γελάσαμε και πάλι." Μου απάντησε χωρίς όμως κανένα ίχνος χαμόγελου. "Δεν καταλαβαίνω από τι είναι φτιαγμένος αυτός ο καινουριος και τρέχουν όλα τα κορίτσια από πίσω του λες και θέλουν να τον καταβροχθίσουν. "

"Ααα για αυτό λοιπόν εισαι τόσο κατσούφης σήμερα. Ζηλεύεις." Ο Μιχάλης τα έχει εδώ και δυο μήνες με μια κοπέλα την Κάτια. Η οποία δεν έχει ξεκολλήσει από τον καινούριο από τότε που ήρθε.

Βασικά η Κάτια δεν είναι απλώς μια κοπέλα, είναι λες και έχει βγει κατευθείαν απο μια αμερικάνικη ταινία τύπου ρομαντικη-κομεντή. Πάντα βαμμένη και περιποιημένη λες και θα πεταχτεί μέχρι την πασαρέλα μετά το σχολείο. Με μακριά ξανθά μαλλιά και καταπράσινα μάτια που έχουν παντα μια απόχρωση χρυσού σε σκιά πανω τους μαζί με μπόλικη μασκαρα, η Κάτια είναι αναμφίβολα κούκλα. Για αυτό άλλωστε και έχει ένα τσούρμο από κορίτσια να την ακολουθούν όπου κι αν πάει, προσπαθώντας να της τραβήξουν την προσοχή και να γίνουν και εκείνες διάσημες.

Εγώ ωστόσο, δεν μπορώ να βρω για ποιο λόγο κολλάνε όλοι πανω της, και ειδικά ο Μιχάλης. Ναι, είναι πανέμορφη αλλά από μέσα είναι πραγματικά σάπια. Φέρεται παντα υπεράνω λες και οι υπόλοιποι είμαστε πάρα πεταμένα σκουπίδια που βρίσκονται στον δρόμο της αυτού μεγαλειότης και στ' αλήθεια δεν πιστεύω οτι είναι και από τα πιο λαμπρά μυαλά. Έχει πει πολλά πράγματα που σε κάνουν να αναρωτιέσαι σε ποιον κόσμο ζει εκείνη.

Με ξάφνιασε όταν τα έφτιαξε με τον Μιχάλη διότι εκείνος είμαι σίγουρη ότι είναι στα κρυφά διάνοια, δεν περίμενα μια κοπέλα σαν την Κάτια να είναι ο τύπος του αλλά απ'οτι φαίνεται έκανα λάθος. Αν και δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανείς, δεν μπορείς να πεις όχι στην Κάτια και στο κάτω κάτω οποιοδήποτε άλλο αγόρι θα σκότωνε για να έρθει στην θέση του.

"Δεν ζηλεύω... Απλώς δεν το καταλαβαίνω." Επέμεινε.

"Ουτε κι εγώ το καταλαβαίνω αλλά όπως βλέπεις, δεν τρέχουν απο πίσω του όλα τα κορίτσια."