Jealousy-KNJ

Bölüm 1

Lütfen başladığınız tarihi buraya yazın💘
—————————————————————

"Ben ayrılmak istiyorum."

Sevgilimin sözleriyle güldüm. "Benimle dalga geçme Jongin."

"Daha geçmiyorum Junghee. Yürümüyor sen de farkında değil misin?"

Göz devirdim, eğer istediği buysa ayrılırdık. Onun gibi bir erkeğin peşinde koşacak değildim, bence her şey yolundaydı ama onunla uğraşmayacaktım.

"İyi, hesabı da sen ödersin o zaman." Bir şey demesine fırsat vermeden yerimden kalkıp kafenin çıkışına ilerledim, onun kaybıydı.

Kafeden çıkarken telefonum çalmıştı, tahmin ettiğim gibi ablamdı. "Geliyorum abla."

Derin bir nefes verdi aynı zamanda kısık bir sesle konuşurken. "Bizimkiler seni soruyorlar, daha fazla idare edemiyorum."

"On dakikaya ordayım."

"Bekliyorum."

Telefonu kapatırken durağa da varmıştım, hemen otobüse binerek eve gitmeyi bekledim.

Daha evden çıkalı çok olmamıştı aslında ama bugün ablam için özel bir gün olduğundan o da annem babam da telaşlıydı. Jongin acil görüşmek istiyorum demese muhtemelen ben de şuan evde olacaktım. Düşüncelerimle göz devirdim.

Ablam ailemizin göz bebeğiydi. Ekonomi mezunuydu ve çalıştığı şirketin büyük oğluyla sözlenmek üzereydi. Annemle babam ilkten bu duruma biraz karşı çıksa da sonunda kabul etmişlerdi. Karşı çıkma sebepleri ise çok saçmaydı, zengin oluşları. Ablamı hor görebileceklerinden korkuyorlardı.

Halbuki ben ablamın yerinde olsam çoktan o adamla evlenmiştim. Hem zengin hem de yakışıklıydı, çalışmasına bile gerek kalmayacaktı. Ama tabii ki ablam babamların da istediği gibi her şeyi usülüne göre yapmak istiyordu, ne de olsa örnek evlat oydu. Muhtemelen evlendikten sonra da çalışmaya devam edecekti, onu anlamıyordum.

Bense evin en küçüğüydüm, iki kardeştik, ablam ve ben. Ailem tabii ki beni de seviyorlardı ama ablam gibi övmedikleri kesindi. Ablamın aksine liseyi zorla bitirmiş ve üniversiteye gitmemiştim. Okumak bana göre saçmaydı, böyle şeylerle uğraşamazdım. Onun yerine bir restoranda garsonluk yapıyordum. Eski sevgilimle de orda tanışmıştık zaten ve 2 yıldır ilişkimiz vardı.

Er ya da geç onunla ayrılacağımızı bildiğimden onunla ayrılığımızı umursamıyordum. Elbette ki onu sevmiştim ama onun gibi birisiyle ilişkimi ilerletip evlenecek de değildim, hele ki henüz 20 yaşındayken.

Ablam 25 yaşındaydı ve aileme göre evlenmesinin tam da zamanıydı. Dediğim gibi zaten ablam her şeyin en doğrusunu yapardı.

Evimize en yakın durağa varırken otobüsün durmasıyla indim ve eve yürümeye başladım, zaten birkaç dakikaya da varmıştım.

Annemle ablam sanki çok pismiş gibi evi temizliyorlardı. Halbuki daha geçen hafta geniş çaplı bir temizlik yapmıştık, bu kadar özenmelerine gerek yoktu. Gelecek olan aile için ne yaparlarsa yapsınlar evimiz zaten eskiydi.

Ablam odasını temizlerken annem de salonu temizliyordu. Annemin beni fark etmemesini fırsat bilerek direkt ablamın yanına ilerledim gülerek. "Bence bu kadar yeterli abla, odana girecek değiller ya."

Beni görmesiyle o da gülerken yatağına oturup bana döndü, ben de yatağının diğer ucuna oturmuştum. "Biliyorum ama temizlik yapmak rahatlatıyor."

Gülümseyerek ellerini tuttum. "Sakin ol, eniştemin nasıl birisi olduğunu biliyorsun her şey yolunda gidecek."

Ablam tam bir yıl önce ilişkisi başlar başlamaz eniştem Kim Seokjin'le tanıştırmıştı beni. Son derece sıcakkanlı ve hoşgörülü birisiydi, aynı zamanda yakışıklı ve zengindi. Ablamın onayladığım tek tercihi olabilirdi ve her şeyin yolunda gideceğinden emindim.