"Onu İblis Avcıları Birliği'ne götür. Orada kardeşine iyi bakacaklardır genç delikanlı..."
O yaşlı adam haklı olabilir miydi? Gerçekten oradakiler kardeşine iyi bakabilirler miydi?
Kazuma kafasında bu seslerle uyanmıştı bir gece yarısı. Annesinin cenazesine katılan o gizemli yabancı söylemişti bunları kendisine. Uzun bir sakalı, güvenilir bir ses tonu vardı. Ona annesinin, eski dostu olduğunu söylemiş; garip şeyler anlatmıştı. Eğer bunlar gerçekse o yaşlı adamı dinlemeli miydi? Kardeşini iblis avcılarına mı teslim etmeliydi?
İçinde o adama karşı garip bir güven hissederken aynı zamanda, sorduğunda cenazede kimsenin onu görmemiş olması içini huzursuz ediyordu. Sanki adam bir hayaletti de törende o kadar insanın içinde elini kolunu sallaya sallaya gezmişti kimseye görünmeden. Bu garipti, fazlasıyla hem de...
"Onu iblis avcılarına teslim et evlat. Kız kardeşin orada güvende olacaktır..."
...
"Abiciğim, nereye gidiyorsun?" Küçük bir kızın sesi duyuldu.
Hasta yüzlü bir çocuk omzunun üstünden baktı. Gözleri dolmuş, yüzü acı ile kıvrılmıştı. Dudaklarını sıkıyordu. Hafif esen rüzgar, salkımların mor yapraklarını etrafa saçarken şu kıza diyebileceği hiçbir şey yoktu.
...
Bunlar senin iyiliğin için abiciğim. Hepsi senin iyi olman için. Burada sana benden daha iyi bakacaklar. Burada seni döven biri olmayacak. Yıkayamadığın kapları başına çalacak o kadın olmayacak. Yaramazlık yaptın diye kimse seni kömürlüğe kapatmayacak. Burada çok mutlu olacaksın abiciğim, hiç olmadığın kadar hem de...
Hep cenneti merak etmiştin ya... İşte burası o cennet... Mor salkımlar arasında kimse sana zarar veremez, kimse seni üzemez... Burası ebedi mutlu olacağın yer... Annemizle yorulana kadar dans edeceğin yer...
Beni sakın düşünme kardeşim... Hastalığım ilerlese bile benim için endişelenme... Ben iyi olacağım. Tanrı bana iyi bakacak. Bu dünyada olmasa bile cennette iyi olacağım. Bu aciz bedenimin bana çektirdiği ızdıraplar sona erecek. Ölürsem sakın ağlama... Çünkü öldüğüm zaman tamamen iyileşeceğim. Bunun için sakın üzülme ve her daim gülümse...
Ve sakın burada kalmam için ısrar etme... Çünkü ben sana kıyamam. 'Kal' dersen kalırım, ne dersen yaparım... Bu yüzden bana asla 'kal' deme... Benim gitmem gerek. Ben buraya ait değilim. Burası için uygun biri değilim. Burada hastalığımı iyileştiremez, beni işe yarar birine çeviremezler. Boşuna bir yük olurum insanlar için. Boşuna nefes alan gereksiz bir yük... Bu, vicdan azabı çektirir bana. Bunu istemiyorum. Sadece gitmek ve sürünerek de olsa ölmek istiyorum...
Lütfen bana 'kal' deme... Lütfen ölmeme izin ver... Lütfen annemizin yanına gitmeme izin ver...
🍂
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
