06

37 0 0
                                    

Nang matapos na namin ni Rej ang iba pa naming sumunod na klase ay kaagad na kaming umuwi kasabay si Mikee, dumeretsyo na sila sa kani-kanilang bahay habang ako naman ay dumeretsyo sa apartment ko dahil wala naman akong trabaho sa ngayon.


Pagdating sa apartment ay kaagad akong nag-bihis at kinuha ang mga libro at notebook sa bag upang makapag-review o advance reading narin kung sakaling hindi ako antukin.


I started reading my English text book and took down some important notes that I need to remember since we have a recitation tomorrow, as well as in Science. I only stopped reading after I felt my eyes starting to get heavy. Even though my eyes gave out, I still forced myself to move my arms and clean the mess on my table. After that, just the usual, I turned off the lights, checked my door if it's locked and cannot be opened, then sleep. Just like that, my day ended and started a new one.


It's morning, and guess what? I'm 20 minutes late to my first class. This is my first time getting late in my whole entire life! I was always an early bird on every subjects!



"Gosh!" hingal kong sabi ng maka-rating na ako sa tapat ng classroom namin, dahilan para mapa-tingin ang lahat sa akin, pati na 'rin ang guro.



"Ms. Harper? I thought you were absent?" tanong ng aming guro.



"N-no, ma'am, I just woke up late, I'm so sorry..." I honestly said.



"And why is that, Ms. Harper? You were always one of the earliest student in my class, how can this happen?"



"S-sorry ma'am, bumabawi lang po siguro yung katawan ko ng tulog at pahinga, marami po kasi akong ginawang mga projects at assignments..." I reasoned.



'Hindi ko naman masabi sa kanila na bumabawa yung katawan ko ng tulog dahil pinagsa-sabay ko ang paga-aral at pagt-trabaho.....'



"Alright, take this as a first warning, I won't tolerate it if this happens the 2nd time. You may take your seat." utos na sakin ni ma'am na sinunod ko naman kaagad.



Napa-hinto ako nang makita ko na isa na lamang ang bakanteng upuan roon, siguro naman ay alam nyo na kung sino yung naka-upo katabi ng bakanteng upuan na iyon, kung minamalas ka nga naman talaga.



'That damn Powell! Oh my lord, it's him again.'



Hindi ko na talaga alam kung nananadya na ba talaga 'tong universe o ano! Kung sadya man, ang sama mo naman sa akin!


Napa-hilamos nalang ako sa mukha ko dahil alam ko namang wala akong choice kung hindi ang umupo sa tabihan nya, alangan naman na umupo ako sa lapag, hindi ba?


I just ended up walking towards his place and sat on the chair beside him, as if I have a choice, the other chairs are all occupied. I thought he was famous with girls, nowadays? How come no girls sat beside him? I mean—I even catched that one girl staring at him just now, and the other ones winking and sending kisses to him, but I guess he doesn't mind at all, he's just looking directly onto the blackboard, so I just did the same, I didn't mind the girls that I think.....were looking at me, intensely.


We had a recitation, and just as I reviewed, I have answered all the questions correctly.



"Okay, before I leave. I want all of you," masamang tumingin saamin si Ma'am, siguro ay dahil halos buong klase namin ay hindi naka-sagot sa recitation. Aaminin ko na medyo nahirapan 'rin ako pero, kaya naman. "Gusto kong tularan ninyo sila Mr. Powell, Ms. Harper, at Ms. Bryan, halos sila lang yung may tinamang mga sagot. Kahit yung iba hindi tumama ang mga sagot, at least, nag-try sila. Oh eh ano na yung iba? Kapag di alam yung sagot tutunganga nalang? Hindi man lang magt-try? Lagi akong pumapasok, kahit may sakit ako, para lang maturuan ko kayo, tapos wala kayong masagot pag recitation? Pasensyahan nalang tayo pero lahat ng hindi sumagot, wag kayong umasang pasado kayo sa subject ko. Dismissed!"



Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Dec 31, 2022 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Out Of The Blue Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon