Almost Is Never Enough...

Prologue

Achiana Ojoylan Alvarez

Hindi ko na alam ang gagawin ko. I'm having panic attack right now and I don't know what to do. I'm currently in my friends house, kasi nga ng dahil sa walang kwentang report na 'to. Kaya naman nila ng wala ako or puwede naman nilang ipagawa nalang sakin ng mag isa, hindi naman ako magrereklamo.

I'm so fucked up! Damn!

Kailangan ko ng umuwi sa bahay, naghihintay na siya sa akin. I need to go home, pero paano? I can't sacrifice my grade ito nalang ang tanging paraan para magkaayos kami ni mama and maayos din akong maka graduate but I can't also live without him. Ano ng gagawin ko?!

"Achi!" I came back to my senses when Reed called my name.

"Kanina pa kita tinatawag pero nakatulala kalang d'yan. Ayos kalang ba?" I just nodded to him. "Are you sure?" While squinting his eyes on me.

"Yes. So what was it again?" I replied.

"Tinatanong kita kanina kung okay lang na ikaw ang gumawa ng essay sa report, but you're not answering." My breathing became hitched.

"Sorry talaga Reed. Kailangan ko na kasing umuwi." My tears are about to fall because of worrying.

"Is that an emergency?" He asked.

"Kinda." But it is tho.

"Okay. Let's continue it tomorrow but be sure na bukas ay nasa kundisyon nayang pag iisip mo. You're not like this. Wake up Achi."
He said, but I don't care anymore kaya tinunguan ko nalang ulit siya.

"Thank you so much reed. Bawi ako sayo bukas." Tsaka nagkumaripas ng takbo papuntang bus station.

Habang nasa bus ay hindi ko mapigilang mag overthink kung naghihintay ba siya sa'kin, maabutan ko pa kaya siya, hihintayin pa ba niya ako. This is his last day at kailangan kong umabot.

Pagbaba ko sa bus a dali-dali akong pumasok sa village hindi alintana ang ulan.
Hindi ko nga napansin ito kanina eh or I'm just busy panicking about something or should I say someone.

Natanaw ko na ang bahay at pagbukas ko ng pinto sumalubong agad sakin si mama.

"Oh anak? Akala ko may report pa kayong gagawin?" Narinig kong sabi ni mama pero hindi ko na siya pinansin dahil nagamamdali na akong umakyat ng bahay. Tinawag niya pa ako ng ilang beses pero hindi ko parin siya pinansin. Pabalya kong binuksan ang pinto ng aking kwarto habang tinatawag ang pangalan niya.

"Marco! Marco nasan kana?! Please, lumabas kana nandito nako! pakiusap lumabas kana!" Pinagtatapon ko ang mga libro, nagbabakasakaling makita ko siya, pero wala.

"Hindi. Hindi ito pu-puwede. Marco, please lumabas kana." Humahagugol kong saad.
Nakarinig ako ng yabag at nagbakasakaling siya nga 'yon pero paglingon ko ay si mama ang nakita konat nagmamadaling niyakap ako.

"Jusko! Anak ano bang nangyayari sayo?! Bat nagkakaganito ka?" Sabi niya habang kayakap ako.

"Ma! W-wala na si marco i-iniwan niya na ako!" Iyak ko sa kanya.

"Sino ba si marco anak? Ikaw lang naman mag isa dito sa kwarto mo. Ako at ikaw lang naman ang tao dito sa bahay na 'to. Achiana, anak. Please lang gumising kana hindi ka dapat ganito anak." Hagulgol din ng aking ina.

Kumawala ako sa yakap niya habang umiiling.

"Ma, hindi. May kasama ako. Kasama ko si marco. Ang sabi niya magpapaalam pa siya sayo bago siya umalis, hihintayin pa niya ako. Ma, ipapakilala ko pa siya sayo. Masaya pa kaming naguusap kagabi. Ma... Hindi puwede ito." Ani ko.

"Anak, ano ba!! Makinig ka kay mama. Wala kang kausap kagabi, dahil chineck ko ang kwarto mo at mahimbing kang natutulog kagabi. Achiana, walang marco sa bahay natin." Puno ng awa niyang pagpapaliwanag.

"Ma, ang kulit niyo naman eh! Nandito nga siya kagabi! Ilang beses ko bang uultin sa inyo?! Magpapaalam pa siya sayo, sakin, bago siya umalis! Hindi niya ako puwedeng iwan!" Dinukot ni mama ang cellphone niya sa bulsa at lumabas ng kwarto.

Habang ako ay niyakap ang mga binti at doon umiyak ng umiyak. Halos hindi nako makamulat dahil sa bigat ng mga mata ko. Siguro matutulog na muna ako at baka pag gising ko ay nandito na siya ulit. Alam kong babalik pa siya. Babalikan pa niya ako.

_____________

Hi! I'm Achiana Ojoylan Alvarez
My name pronounce as Akiyana Ohoylan Alvarez. I'm 20 years of old.
My dream is to become a writer but not a typical writer. What I mean is to Write or to Create my own book someday.

And I didn't know that my creation will destroy me.