Trapped By His Possessive Love

Chapter 14:

Month had pass, pansin ko lang ang sarili ko na laging paiba iba ang attitude at gusto.

Tumayo ako sa aking kinahihigaan at naghilamos, pagtapos non ay bumaba na 'ko para kumain na ng breakfast.

Nadatnan ko si Manang na inaayos na ang breakfast namin.

"Magandang umaga, Amcel. Kumain kana anak" bati nito nang makita ako. I sat down.

Nakita ko ang breakfast at na amoy ito, it's bacon, sunny side up egg and hotdog, and iwww bigla akong naduwal when I smell the fish. Gross.

Tumakbo ako sa banyo na narito lamang din sa kusina. At nasuka roon agad naman akong inalo ni Manang.

"Naku hija, anong nangyayari sayo? May sakit kaba? Nilalagnat ka ba?" Sunod sunod na tanong ni Manang, nag abot ito ng tubig sa'kin agad ko iyong kinuha at nag mumog.

" Wala ka namang lagnat, ni hindi ka man lang main--" Hindi nito natuloy ang sasabihin niya dahil napa tigil ito.

"Hindi kaya buntis ka, hija?" Natigilan ako sa sinabi ni Manang at nanlalaki pa ang mga matang tumingin sa kanya. Seryoso itong naka tingin sa akin.

Hindi impossible ang sinabi ni Manang lahat ng signs ng pagbubuntis ay nararanasan ko.

Madali lang akong mainis at paiba iba ang aking attitude minsan ang selan ko din sa pang amoy agad nasusuka pag nakikita pa lang ang pag kain na hindi ko gusto.

Hindi ito maaari.

"Kailangan mo ng mag pa kunsolta sa doktor, hija" tila hindi maiproseso ng aking utak ang sinabi ni Manang. Sana hindi na lang talaga ako buntis, sana hindi talaga.

Kinabukasan...

Kinakabahan man pero nag tungo pa din ako sa ob-gyne.

Agad kong pinark ang kotse ko, may naka sunod rin na bodyguard sa'kin. Ngunit ako na lang din ang mismong nag drive sa kotse ko. As usual iba ang kotseng gamit ng aking bg's sa kotse na gamit ko.

Nagdadalawang isip pa akong bumababa sa aking kotse ngunit kalaunan naman ay na pag desisyonan ko ng pumasok sa loob, nag ayos muna ako ng mukha bago tuluyan lumabas sa aking kotse.

Mabibigat na hininga ang binibitawan ko habang humahakbang papasok sa loob ng clinic ni Dra. Isabella Villacosta, she's one of my family doctor.

Pumasok ako sa loob ng office niya, tulad ng inaasahan ay hinihintay na lang niya akong dumating. I already appointed an schedule on her.

"Good morning, Mrs. Sy" nakangiting bungad nito sakin, I gave her an half smile. Kinakabahan ako sa magiging resulta.

"Huwag na natin pang patagalan ito Doc" sambit ko. Tumango ito sa akin at tumayo ito, nag tungo ito sa kanyang drawer at may kinakalkal doon.

"Here take this 3 pregnancy test, 3 para sure" wika pa niya na hindi natatanggal ang ngiti sa kanyang mga labi. Nanginginig akong kinuha iyon, inalalayan naman niya akong mag tungo sa Comfort room niya.

"I know you're nervous but what ever the result is, accept it" saad niya, tila alam ang na sa isip ko. I just nod. Pumasok na ako sa comfort room.

Ginagawa ko ang pinapa gawa sa akin ni Dra. Villacosta. After a few minutes unti unti ko ng nakikita ang resulta, kinakabahan ako. Ang lakas ng tibok ng puso ko para itong nakiki pag karera.

Napa takip ako sa aking bibig when I saw the results.... I I two lines, it's positive. Napa hikbi ako sa 'di malamang dahilan, I don't even feel any emotions. Hindi ko malaman kung masaya ba ako or what. Para akong namanhid.

Natauhan lang ako ng marinig ang katok at boses ni Dra. Villacosta.

"Mrs. Sy, are you alright?"

I opened the door and hand her the 3 pt's na nag lalaman na purong positibo. I cried harder when she looked at me.

"I know your situation Celeste, but you need to accept. Well let's sit first and I'll look for your health, let's talk about healthy pregnancy" saad niya at iginaya ako para umupo. She sat in front of me, on her swivel chair.

"As what I can see you're 1 month and 2 weeks pregnant, gladly your baby is healthy hindi pa natin malalaman ang gender ni baby dahil masyado pa itong maliit, but visit me monthly so we can monitor the baby's health and of course your health" wika nito. Nakangiti parin ito sa akin tila pinapa hiwatig niya na ayus lang ang lahat.

" Take care of yourself, Celeste. I am always here not just your family doctor but your friend too. Huwag kang mag isip ng ikakasama mo lalo na sa baby. Huwag mong gagawin kung ano man ang iniisip mo. Walang kasalanan ang bata" saad niya at niyapos ako. Napa iyak nanaman akong muli.

Tulala lang ako sa loob ng aking kotse tila hindi maiproseso ang lahat ng nangyayari sa araw na ito, wala sa katinuan ang aking isipan. How can I tell my husband that I am pregnant? I am pretty sure, he doesn't like what's happening. Pero kasalanan naman niya ito.

I cried harder, natigil lang ako sa pag iyak nang may narinig akong kuma katok sa bintana ng aking kotse.

"Señorita Amari, ayus lang po kayo? Kung nais niyo po ako na po ang mag mamaneho sa inyong kotse" Saad ni Troy ng pag buksan ko ito ng bintana. I just nod my self at lumabas sa kotse at nag tungo sa backseat.

Wala ako sa katinuan baka kung ano pang mangyari at mapahamak pa ang batang nasa sinapupunan ko.

"Do not tell Levi about this, let me" malamig na sabi ko kay Troy, tumingin lang ito sa rear view mirror para makita ako, he nodded his head. Maganda ng mas maagang wag nila akong pangunahan sa aking desisyon.

Tumingin lang ako sa labas at doon napa tulala.

Should I really accept this baby inside my womb?

Napailing na lamang ako sa aking mga naiisip. Hindi, hindi walang kasalanan ang bata.