Öncelikle ben Nanon,
Nanon Korapat.
Sonunda o çok istediğim mühendislik bölümünü kazanmıştım,ailemi gururlandırmış içimdeki yükü atmıştım.
Beni korkutan şey bundan sonraki yaşayacağım hayatımla ilgili en ufak fikrim bile olmamasıydı,neler gelecekti başıma Tanrı bilir.
Umarım kötü bir şey gelmez,umarım..
Çünkü dediğim gibi bu bölüme girebilmek için gerçekten çok uğraşmıştım ve boşuna uğraşmış gibi olmak.. Açıkçası istemiyordum.
Babamın sesini duyduğumda irkildim,
beni çağrıyordu.
Nanon! Gidiyoruz
Tanrım bu kadar erken gidebileceğimizi düşünmemiştim,sanırım okuluma ziyarete gidecektik.
İçimde dolaşan o kelebekler deliler gibi uçuşmaya başlamıştı sanki,çünkü yerimde duramıyordum. Panik atağımın getirdiği etkilerden birisi olduğunu düşünüyordum açıkçası,aşırı heyecan..
Evin kapısından çıktığımız o an hayatımın değişeceğini anlamıştım,
Arabaya doğru ilerlerken biraz yavaş yürümüş olmalıyım ki babam,ne yoksa korkuyor musun?
İstersen ben senin yerine gidip kaydını yaptırabilirim! Demişti.
E adam biliyor böyle şeylerde aşırı heyecan yaptığımı.
"Demesi normal yani"
Ama ne olursa olsun gitmeliydim, istiyordum çünkü.
Oradaki ortamı,sınıfları ve gariptir ama müdürü merak ediyordum yani gitmessem meraktan çatlayacaktım.
Ki böyle bir şey olsun istemezdim.
Sonunda gelmiştik..
