Baterist | Hyunin

e artik ananin ami?

Sa 100 okunma olmusuz bunun serefinw yazalim dedk. Sag olun la
Sa manitamla depresif bi tartisma gecirdik o yuzden mtuszuum bn mutuszken karakterler de mutlu olamaz veya belki olabilir ya da olamaz mi agahaggahaha ne diyon amcik kes neyse yayimdan once silerz bunu

...

Uykusuzluktan ve ağlamaktan gözlerim mahvolmuş bir de üstüne baş ağrısı eklenmişti. Zaten ayrılmaya gitmiştim ne diye bu kadar üzülüyordum ki diye kendi kendime söyleniyordum ki bugün aslında Hyunjinle buluşacağımız farkındalığıyla ayağa kalkmıştım. Yürümek için bile fazla yorgundum. Telefonumu elime aldım Jace'den, gruptan ve Hyunjin'den mesajlar vardı.

Aramaya bile tenezzül etmemişti. Pezevenk diye geçirdim içimden ve ilk olarak Hyunjin'in yazdıklarına baktım.

Hyunjin:
Saat kaç gibi buluşacağız?
Pişt
Orda mısın?
Heyyy
Bir sorun mu var?
Evine gelmemi ister misin?

Benim için endişelenmişti daha iki gündür tanıştığım çocuk benim için endişelenmişti ama kaç yıllık sevgilim beni aramamıştı bile bu kadar mıydı yani sevgisi. Daha fazla ağlamamak için düşünmemeye çalıştım. Diğer mesajlara bakmayacaktım zaten sadece gruptan ve Jace'ten gelmişti mesaj. Sabah çocuklara tüm gün uyuyacağım dediğim için endişlenmemişlerdir o yüzden onları da es geçtim ve Hyunjin' e yazdım.

Jeongin:
Selam, endişelendirdiysem üzgünüm bugün pek iyi hissetmiyordum.
Birazcık da ekmiş gibi oldum ama
Nasıl telafi edebiliriz bugünü?

Hyunjin:
Sen iyiysen bi' sıkıntı yok.
Yanına gelmemi ister misin?

Jeongin:
Aslında biriyle konuşmaya çok ihtiyacım var. Ama daha ilk günden seni de bunlarla boğmak istemiyorum
Görüldü

Görüldü atmıştı. Ekranın açık aldığını düşünerek kendimi teselli ediyordum. Çünkü görüldü yemekten nefret ederdim. Bir de bu halde görüldü yemiştim. Ama o Hyunjindi işte ne olursa olsun ona kızamıyor, ondan kaçamıyordum. Tam uzaklaştım derken daha da yakınlaşıyordum. Düşüncelerimi bölen şey kapı zili oldu. Kim gelmişti ki bu saatte? Ya Jace ya da kapıcı diye geçirdim içimden ama iki seçenek de canımı sıktı. Tamam kapıcıyla bir sorunum yoktu ama çenesi çok düşüktü yahu. Beni gördüğü anda hemen yakalar ve hiç ilgimi çekmeyen konulardan dakikalarca konuşurdu. Bıkkın bir şekilde kapıya doğru gittim direkt açtım ve gördüğüm yüze oldukça şaşırdım. Gelen Hyunjindi.

Ben şaşkınlıkla ona bakarken bir elini ensesine götürmüş mahcup bir şekilde bana bakıyordu. Hemen içeri aldım ve birlikte salona geçtim. Gelmesini hiç beklemiyordum çünkü ne bir şey yazmış ne de aramıştı. Bunlarla zaman kaybetmek yerine direkt yanıma gelmişti bu karnımda kelebeklerin uçuşmasına sebep olurken oturduğu l koltuğun karşısındaki tekli koltuğa oturmuştum.

Biraz gergin duruyordu, rahatlatmak adına ilk konuşan ben oldum. "İçecek bir şeyler ister misin? Ya da açsan yiyecek bir şeyler de hazırlayabilirim."
Tebessüm etti ve başını hayır anlamında salladı.

"Hayır, aslında buraya sadece seni görmeye geldim" Bir süre duraksadı beni süzdü ve konuşmasına devam etti "Pek iyi gözükmüyorsun. Sorun ne? Belki çok yardımcı olamam ama seni dinlerim"

Minnettarlıkla gülümsedim ona. Anlatmak istiyordum. Bazı zamanlar sizi hiç tanımayan biri olsa da dertlerimi anlatsam derdiniz ya benim için tam o andı şu an. Her ne kadar Hyunjin beni eskiden tanıyor olsa da.

-

Anlattıklarımı dikkatle dinlemiş ve ben bitirene kadar da araya girmemişti. Hâlâ iyi bir dinleyiciydi.