Help... // A.I.

// Two \\

POV Nina

Daar stond ik dan. Voor mijn huis. Mijn ouders hadden wee eens ruzie. Maar dit keer was het anders. Ik had ruzie met mijn vader en mijn moeder bemoeide zich er mee, als ze dat niet had gedaan was ik nu nog binnen.

Ik kan niet zo blijven staan. Ik zette een stap op de stoep en veegde een traan van mijn wang. Ik pakte mijn telefoon en stuurde Ashton een berichtje.

'Ouders ruzie.. Weg van huis. Ga nu naar een parkje.. Kan je komen?'

Snel kreeg ik een berichtje terug.

'Is goed. Ik zie je ergens wel zitten. Gaat het?'

'Gaat wel.'

Ik zocht een bankje uit in het park en ging zitten. Ik trok mijn knieën op en legde mijn voorhoofd tegen mijn knieën. Ik voelde dat er iemand naast me kwam zitten. Ashton.

"Gaat het?" Zei zijn warme stem.

"Nee." Zei ik snikkend. Hij wreef met zijn hand over mijn arm. Hij trok me iets dichter tegen hem aan. Ik leunde met mijn hoofd tegen zijn schouder aan. Het voelde vertrouwd.

Mijn telefoon ging af. Mijn moeder. "Laat maar gaan. Ze maakt zich zorgen. Maar je moet er nu even geen aandacht aan geven. Stuur maar een berichtje dat alles goed met je gaat en het komt goed." Ik pakte mijn telefoon en eindigde de oproep van mijn moeder. Ik stuurde een berichtje dat alles goed ging en legde mijn telefoon weer naast me neer.

"Wil je erover praten?"

"Wil je het weten?"

"Ja. Ik wil je helpen."

"Okey, Kijk. Mijn ouders hadden ruzie door mij. Ik had ruzie met mijn vader omdat ik een onvoldoende had op school, voor de zoveelste keer, maar mijn moeder bemoeide zich ermee en nu hebben hun ruzie. Ik voel me er om de een of andere reden schuldig over. En mijn ouders zijn allebei boos op mij. Als het kon zo ik het terug draaien. Maar hun weten niet hoe het kan dat ik een onvoldoende heb. Zij weten niet hoe het kan dat ik zo vaak val terwijl ik bijna nooit val. Hun weten niks van Georgina en haar groepje. Zij weten nauwelijks iets van mij."

Hij bleef mijn zijn hand over mijn arm wrijven en ik snikte tegen zijn schouder. Het kalmeerde me.

"Rustig maar. Het komt allemaal wel goed. Wil je dat ik iets voor je doe?"

"Kunnen we elke dag hier afspreken? Je bent de enige aan wie ik mijn verhaal kwijt kan."

"Tuurlijk. Vanaf morgen elke dag hier?"

"Graag."

"Is goed. En als een van ons niet kan of er is iets zeggen we het via een berichtje, anders ga ik me zorgen maken om je. Beloof?"

"Beloofd."

"Ga nu maar weer naar huis. Het is misschien beter als je gewoon gaat slapen en tot rust komt. Red je het alleen?"

"Ik denk het. Tot morgen."

"Tot morgen."

Hij gaf me een knuffel. Ik wou hem niet loslaten maar ik kon niet anders. Ik liep langzaam naar huis door de schemer. Ik veegde de tranen van mijn wangen toen ik de straat in liep. Ik zag mijn vader door het raam tegen de tafel aan leunen. Mijn moeder zag ik niet. Ik had gelukkig een sleutel mee zodat ik niet aan hoefde te bellen. Ik deed de deur open en stapte naar binnen. Ik zag mijn arde aan komen lopen in de gang maar ik liep langs hem heen naar boven. Ik hoorde mijn moeder snikken op de kamer van mijn ouders. Ik negeerde het en liep verder naar de zolder, waar ik sliep.

Ik liep langs mijn bureau, waar een doosje op stond. Met mesjes. Ik pakte het doosje en haalde er een mesje uit. Ik trok mijn mouw iets omhoog zodat mijn pols tevoorschijn kwam en zocht een plekje uit tussen alle littekens en nog niet geheelde sneetjes. Ik had een plekje gevonden. Ik zette het mesje op het plekje.

Ik verzamelde kracht om het mesje weg te trekken. Maar ik kon het niet. Ik zette het puntje van het mesje op mijn pols en maakte een klein, maar diep, sneetje. Ik maakte het mesje schoon met een zakdoekje en legde het terug in het doosje. Ik veegde mijn pols schoon met dezelfde zakdoek en gooide hem weg.

Ik liep sloffend naar mijn bed en plofte neer. Ik ging goed liggen en pakte mijn oortjes van het nachtkastje. Ik deed de oortjes in mijn oren en zette mijn lieveling muziek op. Piano muziek.

Ik luisterde aandachtig naar mijn lieveling lied. Warrior van Demi Lovato. Het is zo knap hoe zij het heeft overwonnen. Ik wou dat ik dat kon. Het word nu bijna weer zomer en mijn polsen staan rood van de sneetjes. Ik kan zo de zomer niet doorkomen. Dat weet ik maar wat doe ik eraan? Niks. Ik ben verslaafd aan mesjes. Ik ben verslaafd aan bloed, aan pijn en aan littekens. Ik kan niet stoppen. Niet nu.

POV Ashton

Ik liep naar huis. Ik liep langs mijn auto die op de parkeerplaats van mijn huis stond en liep naar de voordeur. Ik opende de der met de sleutel en gooide mijn jas over de kapstok. Ik liep naar de keuken en pakte een glas water voor mezelf. Ik ging op de bank zitten en pakte mijn telefoon. Ik zette muziek op en genoot van het moment.

Ik hoorde mijn telefoon afgaan. Ik had weer een berichtje van Drake.

'Pas op. Je hebt nu misschien wel een meisje, maar dat wilt niet zeggen dat ik dat meisje niks zal doen. Pas op waar je heen gaat met die chick. Ik ben tot dingen in staat die jij niet zou kunnen bedenken. Kijk maar uit, ik doe die chick nog eens wat als je zo doorgaat.'

Ik dacht na. Tot wat zou hij instaat zijn? Toch niet verkrachting of vermoording hoop ik. Ik kan Nina dat niet laten overkomen. Ik hou te veel van haar om dat te laten gebeuren. Maar ik ga het haar ook niet vertellen. Nee dat niet. Dan word ze bang en neemt ze misschien wel afstand van me. Dat wil ik niet.

Ik liep naar de keuken om mijn glas weg te zetten. Waarna ik naar mijn badkamer liep. Ik poetste mijn tanden en kleedde me om. Ik keek nog voor een laatste keer op mijn telefoon en ging daarna slapen.

POV Nina

Ik liep naar de badkamer. Ik haalde mijn makeup eraf en poetste mijn tanden. Ik liep terug naar mijn kamer en pakte uit de kast een shirt met lange mouwen en een kort broekje. Ik trok mijn normale kleding uit en trok mijn pyjama kleding aan. Ik liep terug naar mijn bed en ging liggen. Ik keek even of mijn polsen heel erg waren en trok mijn mouw weer terug half over mijn hand.

Ik gebruikte als excuus van mijn lange mouwen altijd dat ik het koud had. Soms keken mensen mij dan raar aan maar ik trek me er nooit iets van aan.

Ik deed het lampje op mijn nachtkastje uit en deed mijn ogen dicht.