Gülüşünde kayboldum

hayatımdaki yerin

Bir rüya gibiydi hayatıma girişin,babam kadar iyiliğimi düşünüp öğüt veren,Abim gibi sahiplenen birisiydi belkide istediğim ama bulamadım. Maziye gömdüğüm sevdamdın, nerden bilecektim ki tekrardan karşıma çıkıp kalbimi çalcağını. Belki de en güzel günlerimdi seninle yaşadıklarım, en içten gülüşlerimdi yanında attığım kahkahalarım. Canımda çok yanmıştı seninle. Beni o kadar mutlu edip,vazgeçemiceğim bir adam olup çekip gidişlerinle, nefret etmek istiyordum,unutmayı belki de sensizliği kendime alıştırmayı ama hayatta en beceriksiz olduğum şey buydu, ne kadar istesemde olmuyordu. Çok kısa süre içinde vazgeçilmezim,ömrüm,gülüşlerimin tek nedeni olan erkek kısaca herşeyim olmuştun... Aslında sana herşeyim demekte çok saçma, diğer insanlar seni benim gözümle görüp ,benim kalbimdeki aşkla sevebilseydi o zaman anlarlardı tüm kelimelerin kifayetsiz kaldığını. Ben sana bu kadar bağlanmışken,aslında senden istediğim tek şey vardı güven, işte buydu eksik yanım . güven derken, ben sana kendimden bile fazla güvendim, istediğim ben senin için ne kadar deli olduysam, bağlandıysam seninde o kadar sevgine güvenerek bu adam " beni bırakmaz " demekti. Kalbimde hissetmek istediğim güven duygusu bundan ibaretti ama kalbimde senin aşkın dışında hissettigım tek duygu , ben ne yaptım, ne günahım vardı da bu kadar değer verirken sanki aşkımı karşılıksız yaşıyormuşcasına ilişkimizde ufacık bir rüzgar esintisinde beni bırakabiliyordun oysa ben senin için ne lodoslara ne kasırgalara karşı çıkabilirdim. Çok sevdim seni, çokta sevildim inkar edemem asla senin sevgini ama senin sevgin her defasında sinirine, gururuna kurban gitti..