Gülüşünde kayboldum

Anlaşmamız

Bir insanın hayatında keşkeler ne kadar pişmanlığı çaresizliği ifade etsede bazen istisnalar olabiliyor. Bunca üzüntünün sonunda bende sevdiğim erkeği kazanmayı başardım. Bir erkek ne kadar kızgınlıkla sevmiyorum desede yalanmış, sevdiğini bir anlık sinirle atamıyormuş. İlişkiler bunun için bitiyor belkide , erkeklerin bir anlık sinirle ağzından çıkanlar, kadınların ise umudunu yitirmesi. Ben bunlardan olmadım sevdiğim adamın anlayışı,temiz kalpli olmasıyla onun bana verdiği güçle hayatımın anlamını tekrar kazandım. Kazanmak ne kadar sahip olmayı ifade etsede,benim sahip olmam çok kısa sürecekti çünkü geleceğimiz olmayacaktı öyle söylemişti ve ben onun ne kadar karagözlü dediğini yapan bir erkek olduğunu çok iyi bilirsin. Benim adamım ama değil kulağa biraz saçma geliyor ama gerçekler bunlar. Kurduğumuz hayaller gerçekleşmicek,adını düşündüğümüz çocuklarımız olmayacak,annesine anne, babasına baba diyemiceğimi bile bile kaybediceğimi bile bile yinede o zamana kadar hayatımı onunla devam ettirmeyi tercih etmiştim. Tabi bu olacaklar onun kararı olsa da bunu ben hak etmiştim. Hangi erkek güvenmediği,her anını şüphe duyarak yaşadığı bir kızı ailesine gelin olarak götürmeyi isterki. Peki hangi kız geleceği olmayacağını bildiği bir erkekle yinede devam edip,sonunda üzülecegıni bilsede, onu başkasıyla evlenirken görüp mutluluğuna seyirci olmak ister. Hem de o kızın yerinde kendisi olması gerekirken (düşündümde abi o kızın saçını başını yolarım ben lan o kimki benim sevdiğim erkekle evlenmeyi boşver aynı ortamda olup kokusunu alır....s ) her ne kadar bana acı versede onun mutluluğu benim üzülmemden,acı çekmemden herşeyden kat kat önemliydı. Belki de hiç biri olmaz insan sevdiğini kolayca silip atamaz,vazgeçer belki de eskisi gibi beni tekrar sever. Ne güzel olurdu aslında beni ailesine 'bi kızınızda bu ' diye tanıtır. Babamla tanışır. Fenerbahçe-Galatasaray maçını babamla izler,ben onlara çay yaparım hele bide Fenerbahçe kazansın cüneytimle bir olup babamı sinir ederiz:)) hatta belki bana benzeyen ama gözlerı babası gibi güzel bakan minicik bir kızımız,ebrarımız olur.(ilimizin hayaliydi çocuğumuz kız olursa adı ebrar,erkek olursa muhammet zeyat olcaktı) kocam eve gelince bilirim açlığa dayanamazdı,ben direk sofrasını kurardım eeeee ben yokken kızım boş durumu hiçç :)) hemen babasının kolundan çekiştirir,dizine yatar, oyun oynamak için etrafında dönerdı. Her akşam bitanecik aşkımın ailesi,benim ailem toplanıp kocaman bir aile olurduk.. Ben seni ne kadar kızdırsamda babamdan sonra vazgeçemiceğım tek erkek sensin.. Tek bi tebessemünde huzur bulduğum insan...