LOST IN LOVE'S ILLUSION (1 shot - 7 parts)

#1 SHOT - PART 2

Ani ko sa isip. Hindi man lang kasi kami nakapagsayaw, ni kaunting interactions ay wala rin.

'Yung nagugustuhan ko na 'yon ay kaklase ko last last year, hindi ako pinalad this school year kasi hindi uli kami naging magkaklase. Good thing, same strand kami dahil kahit papaano kapag may event ang STEM, nakikita ko siya.

Speaking of...

Sana makita ko siya.

kahit isang ligaw tingin na lang.

"Ah!" Muntikan akong masubsob dahil natapilok ako!

"You're so spaced out, Miss."

My heart skips a beat when I heard that voice. That voice... Am I dreaming?

"Are you okay?"

Did just the heaven heard my plead?! Napalunok ako at bahagyang na pa layo habang nakayuko pa rin. Hindi ako makasagot, natotorete ako!

"Likha?"

"Y-You know me?" Tila hindi makapaniwalang tanong ko, umayos na ako ng tayo.

"Of course," sagot niya sa akin na may kasamang matamis na ngiti. Ang dami niyang nunal sa mukha, bagay na bagay sa kaniya. "We're in the same class before."

Bakit ang bait bait sa akin ngayon ng panginoon? Katapusan ko na ba? Aba! Ang ganda naman ng huling sandali ko? Joke aside, nag t-tremble hita ko sa kakaibang pakiramdam na nararamdaman ko.

"Aside from that, you're the choir's club president," dagdag niya. "You have a mesmerizing voice."

Did he just complimented me? I still can't believe this is happening!

"A-Ah... Yes," sa sobrang space out ko habang nakatingin sa kaniya, hindi ko alam ang isasagot ko.

I can't be this awkward! I should take this chance to have a small talk with him. Please naman, Likha! Umayos ka!

"What are you... doing here alone?" He asked me. Is he actually opening up a conversation? I want to assume... "Where's Francis?"

Oh, right, Francis and him are good friends. Bago maging student school president si Francis ay magkasama sila sa MCB club, iyung mga ng photographers. Right now, itong balang araw ko ang presidente ng club na 'yon at pinapalad ako kapag may meeting and president ng bawat club dahil nakakanakaw ako ng tingin.

"The councils were talking about something important," sagot ko sa kaniya, trying to keep my cool. "And I'm on the way at the parking lot, maghihintay ng service namin," I added.

Nagkunwari akong tumingin tingin sa paligid, ganoon din ang ginawa niya. Ilang segundo lang ay binanggit niya uli ang pangalan ko dahilan para mapalunok ako.

"Likha..."

Bakit sa pagbigkas pa lang niya ng pangalan ko, tumatalon na ang buong kalamnan ko? Grabe, ang lakas ng epekto niya sa akin! Mas lalong bumilis ang tibok ng puso ko, parang nawawalan ako ng hininga sa kuryenteng dumadaloy sa pagkatao ko ngayon.

Iyong tipong kawalan ng hininga na lagi kong hihilingin...

"Y-Yes?" bakit ako na utal!

I saw a slight smile on his face. Naguluhan pa ako nang ilahad niya sa harapan ko ang isang kamay niya. What is he doing?

"I want to take this chance," he uttered, tinignan niya ang kamay niyang nakalahad, pagkatapos ay ako. "May I dance you?"

Natuliro ako sa sinabi niya. Hindi ako makapaniwala. He's asking me to dance... my heart is jumping from happiness.