Son Beyaz Zambak

1.Bölüm "Yıkılış"

Her zamanki gibi o günleri düşünüyordum.Geride bırakılan ağlayışları, kahkahaları, sevinçleri, şokları... Artık bana o kadar da saçma gelmiyordu olanlar.Artık alışmıştım tüm yaşananlara.Hayatımın 2 yılını kökününden sarsacak o olaylara...Belki de kendimi kandırıyorumdur,onu hâlâ özlüyorumdur belki de.Belki de o yüzden her gece onun ismini sayıklayarak uyanıyorumdur. Belki de o hiç olmamıştır, kim bilir...Ben Jeon Jungkook ve onun kim olduğunu merak ediyor olmalısınız.Onun kim olduğunu kendiniz görmelisiniz.Size hayat hikayemi anlatmaya en baştan başlayacağım.Yani 9 yıl öncesine...

18 yaşında içine kapanık herkes tarafından aşağılanan ezik bir çocuktum ben.Ama okuldaki o zorbaların bilmediği bir şey vardı.Ben ölüm döşeğindeydim.Ölümcül bir hastalığım vardı.Ömrümün ne kadar kaldığını bile bilmeden hiçbir şey olmamış gibi okula giderdim.Bu korkunçtu.Öleceğimi bile bile normal insanlar gibi sıradan bir hayat yaşıyordum.Ta ki o güne kadar...

Her zamanki gibi gecenin geç saatlerine kadar oturmuş ve kitap okumuştum.Yatağa uzandığım an kendimi uykunun acı kollarına serbest bıraktım.Ve o zamanlar kabus olarak nitelendirdiğim o rüyayı gördüm.Kapalı olarak tahmin ettiğim tenha bir alanda uyandım. Yarı sersem bir halde boğuk bir ses duydum. Ses bana, "Yakında geleceğim ve sana kavuşacağım" diyordu.Aynı ses tekrar "Sadece bekle" dedi.Ben tüm olanlara anlam veremezken bir gölge gördüm, ardından o gölgenin sahibini.Arkası dönük olsa da hafif kıvırcık koyu kahve saçlarını ve hafif esmer tenini görebiliyordum.Benden biraz daha uzun olmalıydı o tam arkasını dönerken her şey karardı.O an rüyadan uyanacağımı sandınız değil mi?Evet rüyadan uyandım fakat yattığım yerde değil hastane odasında.Gözlerimi açtığımda ilk gözüme çarpan şey yanımda ağlayan halam oldu.Beni kendi ailemden bile çok severdi.Yanaklarından süzülen yaşların ardından ağlamaktan kızarmış gözlerini gördüm.Sanırım durum gerçekten ciddiydi.Bir an şu yıllarca komadan çıkamayan insanlardan olduğumu düşündüm.Ama hayır her şey aynıydı.Halam ile göz göze geldiğimizde sanki beni bir daha göremeyecekmişçesine sarıldı.İlk başta halamın bu haline anlam veremedim o ana kadar gördüğüm rüya aklıma bile gelmemişti daha sonra gördüklerimi hatırladım elime hızlıca telefonumu alıp rüyadan hatırladığım her şeyi yazdım.Halam şaşkın gözlerle bana bakarken bana ne olduğunu sordum.Ve emin olun duyacağım şeyler iyiye işaret değildi...