Son Beyaz Zambak

3. Bölüm "Merhamet"

Bu sefer karanlık bir tüneldeydim.Tünelin başı ve sonu görünmüyordu.Bir ışık belirdi ışık çok güçlüydü, gözümü açamıyordum.Yine aynı ses belirdi, Taehyung'un sesi."Beni dikkate al, bu bir tesadüf değil bu bir mesaj"dedi. Ardından önce ses sonra ışık kesildi.Uyandığım an Taehyung'un beni izlediğini gördüm.Birden tekrar onun yüzünü gördüğüm için korkudan sıradan düştüm.Bana elini uzatırken "Rüyanda beni görmüş olmalısın" dedi."Bunu da nerden çıkardın?"dedim hala titreyen sesimle."Çünkü kalbin çok hızlı atıyor"dedi.Sadece yüzüne baktım.Bir süre sonra sıkmaya başlayınca,"Sadece şaka yapmıştım"dedi."Fark ettim"dedim."Ders başladı mı?", "Hayır hoca hastaymış bu ders boş" dedi."Ben tam başımı tekrar sıraya koyacakken kolumdan tutup beni ayağa kaldırdı."Bu kadar uyuman sağlıklı değil ayılman lazım"dedi.Ben daha cevap bile vermeden yürümeye başladı.Başka bir insan olsaydı umursamazdım ama onda başka bir şey vardı.Kafeteryaya indik."Sen bir masa seçip otur ben kahve alıp geliyorum"dedi.Cüzdanımı vereceğimi tahmin etmiş olacak ki "Seni getiren benim bir şey yapmana gerek yok" dedi ve gitti.Masalar zaten bomboştu. Cam kenarında bir yere oturup dışarıyı izledim.Bu hayatta hala iyi insanların olduğunu bilmek güzeldi.Aklıma rüyam geldi.Bunlar cidden tesadüf olmayabilir miydi?Birden bu kadar saçma bir şey olabileceğini düşündüğüm için kendime kızdım.Bilinçaltımın bir oyunu diye kendimi geçiştirdim.Taehyung kahvelerle birlikte masaya geliyordu.Bana karşı neden bu kadar iyiydi anlamıyordum.Beni tanıyalı birkaç saat olmuştu ama o fazla iyiydi."Ayılman için acı bir kahve aldım büyük ihtimalle sevmeyeceksin ama içmen lazım"."Teşekkür ederim"dedim."Ne yaptım ki?"."Yeni tanıştığın insanlarla bu kadar samimi olur musun?"."Aslında pek sayılmaz sadece ısındıklarıma"dedi."Kızlarla aran iyi olmalı"."Aslına bakarsan hiç kız arkadaşım olmadı"dedi."Sen ciddi misin?"Onlarda pek hoşlanmıyorum"."Anladım"dedim."Seni üzmek istemem ama neden hastanedeydin hasta falan mısın mevsim geçişinden hasta olanlar bu sene çok fazla"."Benimki pek öyle bir şey değil"."Ben öleceğim"."Hadi ama gripten kimse ölmez"dedi."Ben grip değilim,benim ölümcül bir hastalığım var..."."O an yüzündeki o korkunç ifade beni kahretti.Bu hayattan istediğim tek şey güzel bir hayattı.Ama bu acımasız dünya bana bunu bile çok görmüştü.Şu ana kadar yaşadıklarım bana yetmişti bile daha doğrusu ben öyle sanıyordum.Ben daha bu hayattan hiçbir şey öğrenmemiştim,asıl her şey şimdi başlıyordu...