Son Beyaz Zambak

4. Bölüm "Cevapsiz Sorular"

Öneri:🎧🎵G-dragon-Untitled 2014🎵🎧

Hissizce yatağıma uzandım.Yine onu düşünüyordum.Bu artık kaçınılmaz olmuştu.Birden aklıma o dehşete düşmüş yüzü geldi...Konuyu kapatmaya çalışsa da konuşma boyunca şoktan çıkamadığı aşikardı.Onu üzmek istememiştim fakat öldüğümde üzülmesini istemiyordum.Gerçi takacağını bile sanmıyordum.Ben muhtemelen tanıdığı yüzlerce insandan sadece biriydim.Onun aklında sadece kahve ısmarladığı biri olarak kalacaktım.Acı ama benim ölümümün ardından üzülecek tek bir kişi bile olduğunu düşünmüyordum.Bu düşüncelerle yavaş yavaş uykuya daldım...

Bu sabah uykusuz olmadığım sayılı günlerdendi.Garip bir şekilde bu gece rüya görmemiştim.Sanırım artık yavaş yavaş düzeliyordum.Ölmek için...Her zamandan erken kalkmıştım.Yapacak bir şeyim de olmadığı için okula gitmeye karar verdim.Düşünmek için zaman kazanmış olacaktım.Dışarıya çıktım.Yürüyerek gideceğimi sanıyordum ama kapıda bir sürpriz vardı.Hem de çok çekici bir sürpriz.Kapının önünde motoruyla Taehyung duruyordu.
"Sabah sabah burada ne işin var,Kim Taehyung?"
"Sizin için geldim,Jeon bey."
Aslında hoşuma gitmişti,birinin beni gerçekten önemsemesi hoşuma gidiyordu.
"Neden geldin?"
"Okula gitmek için."
"Ne zamandan beri okula gitmek için bana ihtiyacın var?"
"Şu andan itibaren."
Artık daha da ileri gidiyordu,bir insan neden okula gitmek için daha bir gündür tanıdığı bir insana ihtiyaç duyardı ki?
"Tamam peki."
Dur bir dakika ne yapıyordum ben çocuğu daha doğru düzgün tanımıyordum bile.
"Cidden ilk seferde kabul etmeni beklemiyordum."
Maalesef ki ben de tahmin etmiyordum Taehyung.Hayatımda hiç motora binmemiştim ama ona tutunmam gerektiğini biliyordum yoksa tahminimden önce ölecektim.Motora bindik,sadece omzundan tutmamın yeteceğini düşünüyordum fakat motor çalışmaya başladığı an nasıl Taehyung'a yapıştığımı hatırlamıyorum bile.Cidden çok hızlı sürüyordu.Bu ona zarardı.Birden onu önemsediğimi fark ettim.Boş bulunduğum her an onu düşünüyordum.Neden böyleydim ben?Neden en ufak sevgi gördüğümde hayatımı ona göre şekillendiriyordum?Şu zamanlar,hayatımın dönüm noktasındayken aklımda sadece onun olması ne kadar doğru?Bu sorularıma cevap verebilecek tek bir kişi vardı,o da bendim...

Okula vardığımızda motordan indiğim an ona neden bu kadar hızlı kullandığını sordum
"Neden bu kadar hızlı kullanıyorsun delirdin mi sen?"
"Bilmem deli gibi mi gözüküyorum?"
Hâlâ dalga geçiyordu.Bazen onu anlamakta güçlük çekiyordum.
"Her neyse,çok erken geldik ne yapacağız onca saat?"
"Ne istiyorsak"
"Yani?"
"Yani zaten kimse yok okulda istediğimizi yapabiliriz diyorum."
"Peki ne istiyoruz?"
"Bilmem ne yapmak istiyorsun?"
"Düşünmek."
"Neyi?"
"Ameliyata girip girmeyeceğimi."
O an geçen gün ona hastalığımı söylediğimdeki aynı ifadeyi gördüm yüzündeki o dehşete düşmüş ifadeyi.Kendi sorunlarım yüzünden onu üzmek istemiyordum.O benim aksime hayat dolu bir insandı.Ama ben...Nasıl söyleyebilirim ki?Hayattan bıkmış,şuradan şuraya adım atmaya hali bile kalmayan ve ölmek üzere olan biriyim.Biz tamamen zıt insanlarız.Ama buna rağmen her dakika her saniye onu düşünüyorum nedenini bilmeden.Onda beni ona çeken bir şeyler vardı bundan emindim.Onu daha yalnızca iki gündür tanıyordum.Onu arkadaştan fazlası gibi görmekten korkuyordum.Gözleri bile ona aşık olmanıza yeterliydi.Ben de bundan korkuyordum,ona aşık olmaktan,ona tüm hayatımı adayabilecek kadar sevmekten.Acaba tüm bu hislerim sadece o rüya yüzünden miydi?Onun bununla ne alakası vardı hâlâ çözememiştim.Sadece bir rüya deyip geçmek istiyordum fakat ne yaparsam yapayım rüya peşimi bırakmıyordu.Sanırım tek çare zamandı.Bundan sonra her şeyi zaman gösterecekti,diğer her şeyi gösterdiği gibi...