Parka geldiğimde bir salıncağa oturdum ve yavaşça sallanırken etrafa baktım. Var olduğunu bile bilmediğim bir insanın lafına güvenip buraya gelmek ne kadar doğruydu bilmiyorum ama içimden bir ses buraya gelip onu görmek istemişti. Dakikalarca aynı şekilde sallanırken yanımdaki salıncaktan bir ses gelince o tarafa döndüm ve aynı anda telefonumda bir bildirim sesi duydum.
"Yanına geleceğim derken yüzünü hatta saçını bile kapatıp geleceğini düşünmemiştim." tekrar bildirim sesi duyunca telefona döndüm.
Bilinmeyen: geleceğim derken şaka yapmıyordum.
Hala bilinmeyen olarak devam etmek istiyorsam yapmam gereken şey bu.
"Ya da sadece cesaretsizsin."
Bilinmeyen: Cesaretsiz olsam bu tepkiyi göreceğimi bile bile sana yazmazdım Ağça. Cesaretsiz olsam sana aşık olmazdım. İnsanlara bu kadar güvensizken bana güveneceğini düşlemezdim.
Şimdi sana iyi gelebilmem için bana kendini dök. Lütfen.
"Bana iyi geleceğini nereden bileceğim. Hem insanlara güvenmediğimi kendin söyledin."
Bilinmeyen: Ama o insanlardan olduğumu söylemedim.
Denemeden iyi gelip gelmeyeceğimi bilemezsin. Dök bana içini. Dök ki sana iyi geleyim.
İlk defa o an tanımadığım birine güvendim, sabaha kadar içimi döktüm. Dinledi, arada yorum yaptı kısacası iyi geldi. Sanırım bilinmeyen cidden diğerleri gibi değildi ve yavaş yavaş ona kapılıyordum.
