şokla telefona bakakalmışken elimi saçıma attım. Bu çocuk cidden bula bula arayabileceği en saçma saati bulmuştu. Yatağa geri oturdum ve ekrandaki arama geçmişine baktım.
Tanımadığım bir insanı bu kadar düşünmem artık hiç doğal gelmiyordu. Kitaplarda yaşadığım durumun başıma gelebileceğini hiç düşünmemiştim. Sebepsiz yere ona ilgi duymaya başlamıştım.
Tam o anda bunları düşünürken bi anda elimdeki telefon titredi. Onun sesli aradığını gördüğümde dudaklarım dehşet ve şok ile aralanırken hızla açtım.
"Ben sanırım aşık oldum." kaşlarımı kaldırdım. "sikeyim karşısına çıkmaya korkuyorum. Daha kazanmadan kaybedersem diye korkuyorum." sanırım bu sefer yanlışıkla aramıştı. Sesler boğuklaşırken stresle dudağımı kemirdim.
"Abi anda kal. Ne kaydedebilirsin neden ne olabilir en kötü."
"Anlamıyorsun işte. Peri gibi abi kız. Masum duru tek kanatları eksik. Herşeyden güzel. Dünya bu kadar çirkinken o hala çok güzel." kıkırtı sesi duyduğunda nereden tanıdığımı bilemediğim hoş sesin homurdandığını duydum. "Gülme amına koyayım. Anlayacaksın bir gün o gün geldiğinde de karşına geçip soytarı gibi gülmezsem.." cümlesi yarıda kesilirken o an duyduğum aramanın kapandığına dair gelen sesle kaşlarımı havaya kaldırdım. Bahsettiği kişi ben miydim ve bu telefon neden kapanmıştı birden? Bildirim sesi gelince ekrana baktım.
Bilinmeyen: İnsanları habersiz dinlemek ayıp değil mi küçük?
O an mantığım kaybolurken klavyede parmaklarımı gezdirdim.
Ağça:seni tanimak istiyorum
