Örgüt'ün Lideri

1.bölüm

Laçin
Kalbim kimsesizdi etrafımda onlarca insan olmasına rağmen kalbim biçareydi. Neydi peki bu kalbimi bu kadar kimsesiz ve biçare yapan çözememiştim. Hayatım bir uçurumdaydı bense o uçurumun dibindeydim. Gördüğüm kabusun etkisiyle uyandım yine o uçurum vardı. Ağlamamak için kendimi zor tutuyordum bana ne olduğu hakkında hiç bir fikrim yoktu. Gördüğüm kabusların haddi hesabı yoktu. Yavaşça yattığım yataktan kalkıp banyoya girdim ve kıyafetlerimi bile çıkarmadan kendimi duşa attım ve buz gibi suyun başımdan aşağı dökülmesine izin verdim. Artık içimde tutamadığım hıçkırıkları serbest bıraktım. Kalbim neden böyle deli gibi atıyordu benim o uçurumda ne işim var ya da o yeşil gözlü kim adam mı yoksa bir kadın mı?
Bu sorular içinde boğulacakmış gibi hissediyordum. Bu kadarın yeterli geldiğini düşünüp duştan çıktım üstümde olan ıslak kıyafetlerimi çıkarıp bornozumu giydim.
Odama geçip hızlıca üstümü giyip aşağı inmem gerekiyordu yoksa annem odamı basabilirdi. Aaa size kendimi tanıtmayı unuttum dimi ben Laçin Laçin yerebasmaz kim miyim bazen bende bilmiyorum kimim çünkü henüz kendi içimdeki gerçek Laçini bulmuş değilim. Kendi içimi bulamamışken size kendimi tanıtmama gerek yok siz gerçek Laçiniokuyarak tanıyın. Üstümü giyip odamdan çıktım. Kulağıma aşağıdan sesler geliyordu annem ladin hanım yine her zamanki gibi emirler veriyordu. Benimde hep onun gibi olmamı onun gibi yaşamamı hayal ediyordu ama sadece hayal etmekle kalıyordu. Zira ben babamın kızıydım düzene her zaman karşı gelen biriydim. "Günaydın Laçin" bana seslenen yengeme döndüm. Yüzünden gülümsemesi hiç bir zaman eksik olmazdı belki de abim bu yüzden ona aşık olmuştu. "Günaydın yengenlerin en şekeri" dediğime güldü. "Canım hayallerini yıkmak gibi olmasın ama tek yengen benim yani elde olanla yetineceksin" o an aklıma çok muzip bir şey geldi ve pis pis gülmeye başladım.
"Nerdenbiliyorsun evin belki abimin başka bir ailesi daha vardır" Bunu dememle yengemin yüzü kızarmaya başladı. Kikir kikir gülerek aşağı inmeye başladım yengem de kendini toplayıp bağırmaya "senin o abin öyle bir şey yapsın ibreti alem olsun diye halfetinin en yüksek ağacında sallarım yanına da seni koyarım Laçin" yengem kızmıştı ve ben artık kahkaha atıyordum. Oturma odasına geçince masanın başında babamı gördüm kısa bir Günaydın faslından sonra yemek yemeye başladık. Babam en son bağını temizleyip bana döndü konu yine aynı yere gelmişti son bir kaç gündür konuşulan konuya
"Laçin biletin her şeyin hazır sende kıyafetlerini topla artık yavaş yavaş hakkariye gideceksin."
"Levent yapma Lemiye yaptığını Laçine yapma. Sonra gider ne idüğü belli olmayan birini damat diye getirir." Annem evin yengemden hiç hazmetmezdi. Hep kendi gibi bir gelin isterdi ama abim kalbinin sesini dinleyip evin yengemle evlenmişti. "Ladin sana kaç kez dedim benim işime karışma Laçin gidecek diyorsam gidecek." Babam bariton sesiyle son sözü söylemişti. "Levent yapma gel sözümü dinle Laçin fatih sarsılmazla evlendirelim aile güçlü kuvvetli" babam yavaşça anneme döndü ve öyle bir baktı ki annem susmak zorunda kalmıştı. Bende anneme anlamsız şekilde baktım evlenmek mi yok artık annene sinirli bakışlarımı yollayıp babama döndüm. "Baba ne dersen kabulüm merak etme en kısa zamanda eşyalarımı toplayacağım."
Babamın başını sallaması ile yemeğime döndüm. Kimseden çıt dahi çıkmıyordu kafamı kaldırıp evin yengeme baktığım zaman gayet rahat şekilde kahvaltısının ediyordu. 'İyi bari annemin söylediği şeyleri takmamış' dedim o da kafasını kaldırıp bana baktı ve gülümsedi bu sorun yok demekti. Kahvaltıdan sonra odama çıktım. Dolabımın üstündeki büyük 2 tane valiz vardı onları aşağı indirdim. En kısa zamanda eşyalarımı toplamam gerekiyordu. Kapı 'dan' diye açıldı. Kafamı kaldırdığım zaman ise kapının önünde gozlerindne ateş çıkan annemi gördüm. "Sende baban gibisin oraya asla gitmeyeceksin Laçin beni duydun mu asla baban olacak o adam sadece kendi istediği olacak sanıyor ama çok yanılıyor" anneme sadece bakmakla yetindim. Yıllarca böyleydi nedenini hep merak etmiştim oysaki. "Anne madem öyle git bunu babama söyle bana değil bana bağırma babam benim herşeyim o git dedi bende gideceğim anlıyor musun beni."
Annemi umursamadan eşyalarımı toparlamaya devam ettim.