[ altay ]
"Ya sen alkole tahammülü sıfır olan birisin, neden bu kadar içtin anlamadım ki?"
Sedef koluma iyice yapışırken arabanın kapısını açtım.
"Unutmak istemiştim..."
Sedef'in kısık gelen sesiyle ona döndüm.
"Neyi unutmak istedin?"
Bir kaç dakika konuşmadı.
"Seni, evliliğimizi... Ben korkak biriyim. Sadece seninle evlenirken cesur davranmıştım ben. Abim bile, çok erken olmadı mı demişti... Abim ya, abim."
Erken olmuştu evet. Bir yıl bile olmadan evlenmiştik. Sedef'in bu konuda endişesi olduğunu biliyordum ama hiç konuşmamıştık. Yani o anlatmamıştı.
"Sonra su oldu..."
Gülümsedi. Gerçekten içten gülümsedi.
"Dedim ki tamam, aile olduk."
Gözünden akan yaşla elini tuttum.
"Çok bunaldım ben Altay. Benim aşık olduğum adam yok şu an karşımda, sen... Bambaşka biri oldun. Bana demiştin ki her şeyi birlikte halledeceğiz. E o zaman niye yanımda olmanı istediğim hiç bir zaman yoktun?"
Elini kendine çekti.
"Bana sürekli berbat bir anneymişim gibi davrandı annen. Ve ben ağzımı açıp tek bir şey bile demedim. Ben gerçekten berbat bir anne olmasam demezdi değil mi öyle? Ben berbat bir anneyim..."
Sedef'i kendime çekip, sarıldım.
"Sedef hayır, hayır... Hayatımda gördüğüm en iyi annelerden birisin."
"Gerçekten mi?"
Kısık sesle mırıldanmasına karşılık saçlarının üzerine bir öpücük bıraktım.
"Evet, gerçekten... Söz veriyorum sana her şeyi yoluna koyacağız."
Geri çekildiğinde gözlerimin içine baktı.
"Öyle olacak değil mi?"
Başımı salladım.
"Evet öyle olacak..."
•
Inşallah öyle olur ya...🥺
