Captured

CHAPTER 3

CHAPTER 3

"Where are we going?" Tanong ko sa taong nag-mamaneho sa tabi ko. Nakatingin lamang ako sa bitana at ini-enjoy ang tanawin na nakikita ko. Maganda. Mukhang sariwa ang hangin "To a place, you can call paradise, my baby" Napatingin ako sa kanya at ngumiti ng mapalad. "Thanks Dad!"

Hindi ko man alam kung saan kami patunggo. Isa lang ang alam ko, anywhere with my Dad is a paradise. Di ko alam kung ano ang gagawin ko kung pati siya ay mawawala sa buhay ko.

I was looking forward to our vacation. I was so excited. I was so giddy. I didn't thought that things would go wrong. I only have my Dad. He only has me.

"Malapit na tayo, princess" Ngumiti sa akin si Dad. Na akin naman ginantihan ng malaking ngiti. Tumingin ako sa harap upang makita kung asaan na nga ba kami. Namutla. Bumaba lahat ng dugo ko ng makita kung ano ang nasa harap namin. Isang 16 wheeler truck.

"DAD!"

I heard my Dad's grunt nung napansin nya yung 16 wheeler truck iniiwas nya ang passenger seat. Na nagdulot ng pagkamatay nya. Nailigtas nya ko, hindi ang sarili nya.

"DAD!" Sigaw ko na naging dahilan upang mapatingin ang katabi ko. "Hey... hey.. what happened?" Tinignan ko ang taong aking nasa tabi. Ah, sabi na panaginip.

"Naginip ako."

"What was it all about?"

"My Dad... about how he died... Masakit, I saw and experienced it."

Tumingin ako sa aking mga kamay na naka patong sa aking mga hita. I guess I still have fear of traveling, lalo na kung patungo sa lugar na hindi ko alam. At lalo kung tatawagin itong paraiso. Walang paraiso. Wala.

"JH! PLEASE STOP THE CAR!" Bumilis ang tibok ng puso ko. Nahihirapan na akong huminga. Feeling ko mamatay na ko. Kinakalampag ko na ang pinto sa aking tabi. "JH, please. Please!" Umiiyak na ko. Hindi ko alam, basta takot na takot ako. Yung puso ko ay para bang lumabas na sa aking katawan.

Itinigil ni JH ang kotse sa may gilid ng daanan. Hindi ko alam kung nasaan na kami. Tinignan ako ni JH at sinubukang kalmahin. "Breathe slowly Berry. Slowly." Hinawakan nya ang aking kamay at balikat. "Slowly. Slowly" Sinabayan ko naman ang paghinga ni JH. Dahan dahan ay kumalma na ang aking paghinga.

"Are you already fine?" Hinihimas ni JH ang aking likuran. Tumango lamang ako. Nakatingin sa kawalan. Natatakot sa mga posibleng mangyari.

"Sorry." Yumuko ako at kinagat ang ilalim ng labi ko. "P-pwede mo bang sabihin kung saan tayo pupunta?" Lumunok ako, tinignan ang paligid. "Natatakot lang ako na mangyari uli ang nangyari noon."

Narinig ko ang pagbuntong hininga ni JH. "I don't.... I may not know what happened to you before. If you are willing to open up, please just tell me. I'm more than willing to listen" hinawakan nya ang aking mga kamay na nakasardong nakapatong sa aking mga kandungan. Hinimas nya ito, para bang inirerelax at ikinakalma nya ako. "I can see you are still tense and stiff. You can trust me" Nginitian nya ako upang tanggalin ang takot ko. Ngumiti din ako at nagpasalamat sa kanya.

"Actually, I do want to keep the place we're going to as a surprise. But since, there inevitable things that has happened, I really do need to tell you where we are headed to. " Kinagat niya ang ilalim ng kanyang labi. Hinimas niya ang magkabilang hita niya at nag-simulang mag-salita "We're actually going to a beach, no an island. Wala masyadong makikita. Nature lang. Just tell me if it's alright to go. You can enjoy the scenery as we drive along, para di ka naman mainip. And we could talk. You can ask me things" Tumingin siya sakin at marahan na tumaas ang gilid ng kanyang labi na naging half-smile.

Nag-isip ako saglit. Nothing can go wrong. Nothing can go wrong. Paulit ulit ko ito sinambit sa utak ko. Pinapaalala ko na hindi na uli iyon mangyayari.

"Pwede na tayong umalis. Salamat, JH. Maraming salamat." Nag-simula na uling magmaneho si JH at tumingin ako sa bintana at sinunod ang suhesyon ni JH kanina. Maganda ang scenery. Ipinikit ko ang aking mga mata at ngumiti. Nag-pasalamat uli ako kay JH.

Madaling araw nung kami ay umalis. Tanghali na ngayon. Hindi kaya pagod na si JH mag-maneho? Gusto ko sanang makipagpalitan sa kanya. Ngunit hindi ko alam kung saan kami patungo. At pangalawa ni hindi ko naman kayang mag-drive patungo sa paraiso.

"Why are you staring at me like that?" Tanong ni JH habang natatawa sakin. Nagulat naman ako sa tanong niya. "Ah... ehh... nakakailang ba?" Tanong ko sa kanya. "Hindi naman" tumawa siya ng mahina "Ang tahimik mo din kasi, na bo-bored ka na ba?" Tanong niya uli sakin habang nakatingin sa kalsada.

"Hmmm" umiling ako. "Hindi naman. Naisip ko lang na baka.. baka.. pagod ka na"

"Don't worry about me. Are you hungry? Para mag-stop tayo sa kahit anong kainan"

"Okay lang ako. Sanay ako ng hindi kumakain but if you are hungry we could make a stop"

"I see, being considerate to the people around you that you forget about yourself?"

"Wala naman. Maiba tayo, Bakit JH ang pangalan mo?"

"Natawa naman ako sa tanong mo, O don't really know? My mom gave that name to me? Not really sure" nakita ko ang pag-kibit balikat niya. "Is Strawberry, your real name?" Dagdag niya.

Tumango ako. "Kakaiba ano? Strawberry Pay. Parang pagkain lang yung pangalan ko. Nakuha ni Dad yun mula sa paboritong prutas ni Mama..." Nagbuntong hininga ako. Naalala ko nanaman si Mama. "Anong buong pangalan mo JH?" Tumagilid ako. Nakaharap na ko sa kanya habang nakataas ang aking mga paa. Akap akap ko ang aking mga binti malapit sa aking dibdib.

"JH Torres. Gusto mo ba pati middle name ko?" Tumawa siya ng mahina. "JH D. Torres, anak ni Justin Torres. I guess you might know him?" Tumingin siya sa akin saglit.

"Ah!" Pinanlakihan ko siya ng mata at itanaas ang isa kong dalari. "Ibig sabihin, ikaw yung anak ni Mia Shanel Diaz-Torres?" Ngumiti ako ng mapalad "No wonder, you look so handsome and charming. I never saw that coming. Anak ka pala ng sikat na mga artista."

"It's not really I am bragging who my parents are, but just to give you a brief view of my life. And besides, I heard you are a fan of my mom."

"I am! I am! How'd you knew?" Kinunutan ko siya ng noo. "You are a mysterious guy!"

"Am I?" Tumawa uli siya ng mahina. "Malapit na tayo. Look outside" Tinuro niya ang tanawin sa harapan namin.

"Wow! Ang ganda." Nakita ko sa labas ang magandang tanawin. Madaming puno. Puting buhangin. Malalaking bundok. Malabughaw na tubig na nagmistulang salamin ng langit. Hindi ko naisip na may ganitong lugar pala sa Pilipinas.Binalik ko uli sa kanya ang aking tingin. "JH, saan pala tayo matutulog?" Naghanap hanap ako ss paligid ng hotel o mga bahay na matutuluyan, ngunit wala akong makita. "If you are thinking there would be hotels, or Villa that we could stay at. Then shrug that off, I had planned from the start we would sleep in a tent." Nakatingin pa rin ako sa kanya. Hindi naman ako nagiinarte, pero ni hindi ko nga ito nakita. "Don't worry, I have tents with me. And again don't worry. The tents we would be sleeping are different. Hiwalay tayo. You have your own place. I have mine."

"And I will remind you, I didn't brought my phone.. and so as your phone Berry. Treat this as your retreat. And I will serve as a host" Tinignan niya ako at nginitian saka itinigil ang kotse.