THE BENEFITS

CHAPTER TWO

I realized how my life will be more hassle when i seat behind Bright.
His getting to gloomy.

  But im so thankful because this man Harold always makes me laugh.
Kahit medyo mahangin itong taong to hindi ko nalang iyun pinapaki alaman.

Its been a week since the first day of school.
Bright always missing with me around but i don't care to him.

Pero yung takot ko na baka ipagkakalat nya iyun is still in my mind.

  "Hey beautiful lady!"

Sigaw ni Harold na kalalabas lang sa clinic.

   "Hey.. how's your stomach?" I ask him

"Im fine now..but i feel hungry" ani nito sabay pout at hawak sa kanyang tyan.

  Sumakit kanina ang tyan nya kaya nag tungo sya sa clinic.
I don't know anong resulta kasi hindi na sya bumalik pa.
Yun nalaman ko nalang na he need rest kaya wala na akong paki pag katapos non.

  "Let's eat." Ani ko

Tumakbo ito patungo sa canteen.
I was going to shut him but its already missing.

  "Pagyang tyan mo sumakit wag mo akong sisihin hayop ka?" Sigaw ko sa kanya nang ma abutan ko sya sa may isang tindera nang canteen

  "Atleast nakakain na diba? And don't worry a got you!" Bigla nya akong niyakap.

  "Yuks Harold bitawan mo ako ka diri ka!" Ani ko

"Kung maka 'yuks' ka akala mo ganun ka linis" ani nito

   Napatahimik ako sa reyalidad.
Oo nga hindi na ako ang dating Aziel na malinis ang loob. Pweding ipag sigawan sa boung mundo na Virgin pa ako.

  But now, I can't.
Hindi ko nga kayang isigaw na 'oy mali ka! Hindi ako ma dumi' hindi ko na kaya.

  Biglang may tumakip sa ulo ko

"Oa nito joke lang yun.. oo ikaw na malinis masaya na ba prinsisa ko? Sige na hanap kana dun nang table para makakain na tayo ako na babayad nang rice natin" sabay kindat nito

Sinunod ko ang utos nang damolag nayon.
We became more closer to each other dahil naging boring na ang buhay ko.
And gusto kong mapalayo ang loob ko kay Bright.

Every time i saw his face.
My memories bring back.
Even tho isang mahabang pana ginip lang iyon.
But the pleasure i get.. the hungrier i take..

Umopo ako sa nakita kung bakanting misa.
Tinignan ko muna si Harold. He's too far.

When somebody seat on my table..

   "Hi"

"Bright?"

  "Yeah.im sorry" ani nito at umopo na rin sa upoan

Hinawakan nya ang kamay ko.

   "...look miss im sosorry sa nangyari natin noon--"

"Look..." Tinanggal ko ang kamay ko

  "...what happened to us before just forget it.. im done... And that enough. Stop bothering me.. so leave me alone..you don't know me... You are just a stranger of my present so please just leave me alone"

  He look so sad.

"You're not just a stranger to me miss--"

  "Ha! You don't know my name eh.. hindi pa ba yun sapat sa isang salitang stranger?"

  "Look--"

"Just leave...my boyfriend is coming here.. so leave please!" Ani ko na napayuko na ako sa hiya

  He just look at me and walk away.

A tears of my eyes are falling.
Hindi ko kayang saktan ang isang istranghero dahil lang sa isang pagkakamali ko.

Wala naman talagang kasalanan si Bright non eh.
That's my fault.
Kung hindi pa ako pumatol sa gabing iyon.
Bright would never do anything bad to me..

  "Oh. Bat ka umiiyak? Nasaktan ba kita?"

Napatingin ako sa lalaking naka tayu sa aking side .
Harold bring alot of foods.

  "Oh ito pagkain kumain kana baka gutom lang yan"

Sabay lapag nya sa mga pagkain.
Natatawa nalang ako sa kanya.
He's good at joking...
Hindi ko talaga kaya mag emote kung sya yung kasama ko.
The feeling that im so comfortable to him.

  "By the way.. ako pala yung nag bayad sa rice. Then sa mga ulam ikaw na" sabay ngiti nito nang matapos kaming kumain

  "Oke-- what?"

Ako? Mag babayad nang lahat nang to?
Baliw talaga tung tao nato eh.
Ang daming ulam na kina in namin. Akala ko sya mag babayad ako pala? And ... Waa ka inis

"Oo ikaw"ani nitong kalmado pa ang porma

  "Tang ina ka talaga!!"

Tumayo ako at binitad ang kanyang taynga.

  "Arayyy!!"

"Ito ang dapat sayo!!!!"

  "Tamana na.. ang sakit!!"

"Sakit pala ah!!"

Mas nilakasan ko pa talga ang pag bitad sa kanyang tynga.

  "Fuck ang sakit!!!" Sigaw pa nya

"Minumura mura mona ako ngayon!" Mas tinodo kopa

  Lahat nang mga tao sa canteen ay naka tingin na talaga sa amin .
Wala akong paki kung sino man sya sa paningin nyo basta sa akin ang kapal nang mukha nya!

   "Look what she did to our prince"

"Oo nga ang kapal nya"

  "Diba freshman yan?"

"D naman ma ganda"

Napatingin ako sa nag chichismisan na akala nila hindi ko na rinig.
Ang kakapal nang mukha sino payung nang lait sila pa yung mukhang chaka.

Binitiwan ko ang taynga ni Harlod.
Pulang pula ito.
Panay hipo ni Harold sa kanyang taynga.

"Ang bad mo sakin d ka naman ma biro" ani nitong paiiyak iyak pa ang boses

"Biro ka jan.. ikaw mag bayad. Anak ka nang may ari nitong school tas ang kuripot mo!"

  Biglang bilog ang mata nito.

"How did you know?" Seryoso nyang tanong

  "Akala mo siguro tanga ako?"

"Hindi lang akala.. paningin kona talaga" ani nito

  "Hayop ka talaga Harold. Iwan ko san ka nag mana!"

"Ay by the way Princess.. i have a card here.."

May nilabas itong isang invation card.

  "....here! Birthday nang mama ko and i want you to be there!" Ani nito

Kinuha ko naman ang card.

  "Wala akong sou--"

"No worries" ngiti ngiti nito

  "Okey. Im in. Sundo-in mo nalang ako

Tumayo ako sabay lakad

  "Good.. basahin mo yang naka sulat sa invation card ha? Tanga ka pa naman baka mag suot ka nyan nang two piece "

  Tiningnan ko nang masama si Harold he just smile back to me.

'maybe I don't have alot friends. But having this man is precious.
Ano man ang mangyayari.. tatanggapin ko'

--------