Solitary

One

"Louie,hija, pinadala pala ng tita Merced mo dito sa bahay."

Invitation? Hmm, debut lang pala ni Cherry.

"Pakisabi na lang po hindi ako pupunta."

"Pero hija, baka naman gusto ka lang rin nila makita, matagal na rin naman iyon."

"Still a no, nanay Lucy, I'm not belong to them, sinisisi lang din naman nila ako sa pagkamatay nina mommy at daddy."

"Hija, hindi naman siguro sinasadya yon ng mga tita mo, nadala lang sila ng damdamin nila."

"No, nay Lucy, if they're still not blaming me, why Kuya is not home, ilang taon ba din niya akong sisisihin sa pagkamatay nila mommy at daddy? Nay, bakit naman po ganon, ginusto ko po ba yon? Bakit naman ako po ang sinisisi nila, may alam ka po ba nay? Sabihin niyo na sakin."

"Pasensya na anak." Malungkot na tumingin si nanay Lucy sa akin.

"Sige po nay." Bigo ko siyang tinalikuran at patuloy na naman sa pag agos ang mga lintik na luha na to.

I sat on the corner of my room and let my self cry. It's been 5 years Louie, kaya pa ba?

Nagising ako sa sinag ng araw na tumatama sa mukha ko, nakatulog na naman ako sa sulok at sumasakit na naman ang katawan ko. It's Monday again. I don't want to go to school but I have to. Bakit pa ba ko mag-aaral tutal wala din namang may paki.

Nagpaalam ako kay nanay Lucy na papasok na ko at sumakay ako sa kotse ko. Pansin ko parin ang sumusunod na sasakyan. Isang linggo na rin ng sumsunod ito sakin pero ipinagsawalang bahala ko na lang. Tutal baka nag iimagine na naman ako.

Pagdating ko sa university ay pumunta na ko sa aming room habang nag iintay sa ibang professor. I don't have friends, I chose not to have, para ano? Para gaguhin na naman nila ako? Kagago gago ba ko sa paningin nila?

Yes, I crave for love and attention, sa sobrang pangungulila ko sa ganang mga bagay, hindi ko man lang naisip na niloloko na nila ko. Sabagay, masyado akong kaloko loko sa paningin nila, anyways, so much trying for having friends Louie. Tanggapin mo na lang kasi that you're not born to be loved. I miss you mommy and daddy, where are you?

Pinigilan kong umiyak at tumungo na lamang ko para makatulog.

Our professor came and I just simply listened to the discussion. So far, madali lang intindihin ang topic basta nakikinig ka, I got perfect again in our quiz after that discussion, somehow I still feel like I'm not existing to them. Parang wala silang classmate na Louie Kate Gallanger.

"You got the perfect score again Hija. You're really like your brother, he's also good in class. "

"Talaga po? Kuya is also doing good din po pala."

"Oo naman, siya ang paborito kong estudyante. Nga pala, kamusta na ang kuya mo?"

"Okay lang naman po."

"Mabuti naman, ikamusta mo na lang ako sa kanya ha."

"Ah eh sige po. Salamat po. "

Umuwi ako diretso sa bahay, wala naman din akong ibang pupuntahan, but I also wanted to go somewhere later.

"Hija, sakto ang dating mo, luto na ang dinner."

"Mabuti po nay, sige po magbibihis muna ko.

Kumain lang ako ng dinner and review my notes para I can do other things this coming weekend.

I take a look with my room, super dull, dark and lonely. Why I am still here? I'm sure everyone will notice if I'm not here.

I decided to go and unwind, may malapit naman bar dito where I used to go when I'm still with my asshole ex boyfriend.