Güneşin hafif arkalıktan sızan ışıkları gözüme gelmesiyle huzursuz bir şekilde uyanmıştım. Pencereden dışarıya bakıyordum.O göz büyüleyici manzara çıplak gözle bize sunuyordu nimetlerini. Saatin daha 04.00 olması canımı sıkıyordu cumartesi günüydü ve ben öğlene kadar uyumak istiyordum, fazla sitem etmeyerek gökyüzünün tadını çıkarmaya başladım. Kırmızı-turuncu bulutlar, doğmakta olan güneşle adeta cenneti andırıyordu. Havanın serin olmasıyla titreyerek yataktan kalktım .
Kahvaltı yapmak için mutfağa doğru yol aldım,açıkcası canım hiçbir şey yemek istemiyordu.Kendime bir bardak su koyup mutfaktaki balkona geçmiştim . O muazzam manzara hayranlıkla gökyüzüne bakmamı sağlıyordu biraz balkonda dışarıyı izledikten sonra içeri girdim. Boş bir gün neyse hemen içeri girdim kendime pekte güzel görünmeyen ama benim doyabileceğim bi türden kahvaltı hazırladım yemeği bitirdim.
Gökyüzünden bahsedince kendimi unuttum.Ben Hoseok 17 yaşındayım, ailem beni tam bir yıl olmadı ama terk etti, zaten pek sevilmezdim amaçları benden kurtulmaktı ne yapsam bunu yanlıs algılarlar ceza veririlerdi zaten doğmam bir şans eseri annem beni istemeyerk doğurmuş şuan pekte umrumda değil zaten. Güney korede daegu şehrinde yaşıyorum evet tek başıma ama 17 yaşındaki bir insan nasıl tek başına yaşabilirki? Amcam bana destekte bulunuyor . Gerçekten çok iyi bir insan, bir arkadaşım var adı
Jimin ondan başka kimsem yok .
Jimin'in beni aramasıyla telefonun sesinden irkildim yine dalmıştım gökyüzüne off gökyüzünü izlemeyi fazlasıyla seviyorum. Telefonu açtığımda sesi çok değişik geliyordu;
"Hoseok, hemen yanıma gelmelisin çabucak."
Selamm bu benim ilk ficimde taa ağustosta yazmıştım ilk bölümü bazı yerleri cidden ☠.. herneyse fazla kurcalarsam başka bir kurguya dönüşecek aklımda bir sürü kurgu planı var ama unutuyorum bazen neyse uzatmayım kaçarım diğer bölümü düzenlemeyee
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SUNSET//Sope
RandomSıkıcı ve normal geçen günlerin ardında kalan Hoseok, birgün Jimin ile dondurma yerken, birisi ona çarpmış ve muhteşem dondurma ziyafetini bölmüştü.
