✽✦✽.°'𝕯𝖚𝖞 𝕭𝖊𝖓𝖎 . . . 𝐾𝑎𝑛𝑎𝑡 𝐺𝑢̈𝑛𝑎𝑦

𝟬𝟬𝟮

Leyla kaza gününden beri yemek yemediği için babaannesi belki ben yedirebilirim diye beni çağırmıştı.

Masanın üzerinden tepsiyi ve sandalyeyi aldım ve sandalyeyi Leyla'nın yanına koyup oturdum.

"Canım kankam kahvaltıya beni beklemiş. Oh mis şimdi birlikte yiyelim." Dedim ve onu kendime çevirdim. "Bakalım nereye kaçabileceksin? Ben şükran teyzeye de benzemem canım. Bu yemek yenecek yani."

Tepsiyi yataktan alıp dizlerime koydum. "Hadi gel."

"Sen ye benim canım istemiyor kahvaltı." Dedi bakışlarını benden kaçırarak.

İç çektim. "Sinirli misin sen?

"Değilim!" Dedi Leyla.

Gülümseyerek, "Tamam, tamam. Bak mis gibi sucuklu tost yapmış, babaannen." Dedim. "Bu senin en sevdiğin. Hadi yarısı ben yarısını da sen yiyeceksin. Bozuşuruz yoksa."

"Artık nefret ediyorum." Dedi. "Artık nefret ediyorum. Çünkü bana hayatımın en kötü gününü hatırlatıyor. O sabah yemiştim hatırlıyor musun? Çek şunu gözümün önünden."

Dediğini yapıp tabağı yatağın üstüne koydum. Ve ona baktım.

"Şu bakışına bak ya. Acıma kızım bana." Dedi. "Acımayın bana ben gayet iyiyim. Ben gayet iyiyim bakıyorum başımın çaresine. Ayrıca kahvaltımı eder etmem sanane! Sen benimle.. benimle uğraşacağına git ders çalış. Senin kazanacağın bir bursun yok mu? Bana sınavsız giriş hakkı verdiler Aslı ama ben gidemiyorum. Hakkım var aslında." Gözünden bir damla yaş düştü. "Orda düşünsene hani spor arabaların arasında, bu tekerlekli külüstür, hani sen beni böyle arkadan itiyorsun. Hani çizgi filmlerde oluyor ya." Hem ağlayıp hem gülüyordu. "Aslı. Ç-çok komik değil mi? Çok komik değil mi halim? Halim çok komik değil mi? Gülsene. O zaman şimdi git evine ders çalış. Git ders çalış. Çünkü ben iki ayağımı verdim. Çünkü ben dört kişinin hayatı kurtulsun diye. Bu burslarda mahallemizin sus payı. Yalan mı söylüyorum!"

"Biliyorum! O okuldakiler de bunun hesabını verecek." Dedim.

Leyla güldü. "Hesabını vereceklermiş ya. Neyin hesabını verecekler. Nasıl verecekler. Kimsenin bir şeyin hesabını sorduğu da yok-"

"Ben soracam. Anladın mı? Ben o bursu kazanacam. O okula da girecem." Dedim sandalyeden indim ve çömeldim sonra da Leyla'nın ellerini tuttum. "Bak bana. Bak sana bunu yapanı bulacam. Anladın mı? Herkes görecek. Sen de göreceksin. Sana söz veriyorum. Söz veriyorum. Söz. Söz veriyorum."

————
Kendime ve Leyla'ya söz verdim. Gerçek koleji üniformasını giyiyordum. Önceden ısıttığım düzleştiricemle saçlarımı düzelttim. Sonra ise makyaj yaptım. "Kolajda ki gibi"

Annem kapının önüne gelip, "Aslı, kızım çıkmadan önce ben de bir göreyeyim." Dedi.

Derin bir nefes alıp kapıyı açtım.