Bu Hayatı Sana Dar Edeceğim

Bilinmeyen Numara

Zaman makinesine gerek yoktu.
Zaten beynimiz bizi bir ileri bir geri götürürdü.
                                    *
Lavin'nin  mektubunu okuduğumdan beri kendime gelemiyordum
bir sabah daha çýðlýklarla uyandým , sinir krizi geçiriyordum.
bir yandan saçımı çekip bir yandan da

"benim yüzümden öldü." diye bağırıyordum.
Annem yanıma gelip bana sarıldı.
"Geçti" dedi.
oysa hiçbir şey geçmemişti o ölmüştü. Hem de benim yüzünden,
annem de benimle ağlıyordu.
"Tamam bırakacağım "dedim
daha çok üzülmemesi için elimi saçımdan çektim o sırada Ayla yanıma geçip oturdu. Elini elimin üstüne koydu, O da üzgün olmasına rağmen benimle ilgileniyordu.

arkadan sıla bağırıyordu.
"Şükerler olsun senin yüzünden öldüğünü anladın" dedi
Ayla ayağa kalkıp ona tokat attı. Sıla şok olmuş şekilde Ayla'ya bakıyordu, Ayla sert bir şekilde kapıyı kapattı

bir çığlık sesi yükseldi.

"sen nasıl bana tokat atarsın hem de arkadaşının ölümüne sebep olan bir kız için"

arkadaşının ölümüne sebep olan kız kimdi?

"kabul et artık, o bile kabul etti."

kim? neyi kabul etmişti?

sormak için ayağa kalktım. bir anda başım döndü. gözlerim karardı. abim "papatya"
diye çığlıkları hayla kafamın içinde yankılanıyordu. gözümü açtığımda hastanedeydim.

yanımda ki sedyede annem uyuyordu. Annemin yanında ki telefonu elime alıp Whatsapp'tan miraç'a girip mesaj yazmaya koyuldum.

05**:  Senin yüzünden ben o günden sonra gülmeyi unuttum

Miraç: Kimsin sen?

05**:  O kadar şey arasından buna mı takıldın? Çok yazık.

05***: Ben kimim biliyor musun?

Miraç: Bilsem neden sorayım sana  bu soruyu

05***: Yer gece başını yastığa koyduğunda eskiye dönüp pişman olacağın kişi, yaşamak istemeyeceksin
Aynı benim gibi ...